تفسیر و معنی غزل شماره 43 حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است
صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است
وقت گل خوش باد کز وی وقت میخواران خوش است
از صبا هر دم مشام جان ما خوش می‌شود
آری آری طیب انفاس هواداران خوش است
ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد
ناله کن بلبل که گلبانگ دل افکاران خوش است
مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق
دوست را با ناله شب‌های بیداران خوش است
نیست در بازار عالم خوشدلی ور زان که هست
شیوه رندی و خوش باشی عیاران خوش است
از زبان سوسن آزاده‌ام آمد به گوش
کاندر این دیر کهن کار سبکباران خوش است
حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلیست
تا نپنداری که احوال جهان داران خوش است
تفسیر و معنی غزل شماره 43 حافظ
به زودی از دوستان خود کمکهای بزرگی دریافت خواهید کرد و مشکلات فعلی تان حل خواهد شد. روزگار غم و اندوه سپری گردیده و زمان شادمانی و سرخوشی رسیده است. اکنون که این فرصت به تو روی کرده، این بار با دقت بیشتری مسیر زندگی خود را انتخاب کن و بدان که هرچه تعلق کمتر باشد زندگی آسانتر است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- بر شما مبارک باد این پیروزی. پس از اندوهی که مدتی گرفتار آن بودی و از درون رنج می بردی، بالاخره از این پس، به لطف پروردگار، ناراحتی ها به خوشی و شادی پایان خواهد یافت. از چنان اوضاعی برخوردار می شوید که همه انگشت به دندان می مانند.
- از احساس عمیقی برخورداری. بطوری که حس ششم شما، چنان قدرتی دارد که هر پیش آمدی را پیش بینی می کند. اما متاسفانه قدرت تردید و وسواس شما، میدان حرکت را به این حس نمی دهد. لطفاً سعی کنید تردیدها و وسواس ها را از دل پاک کنید.
- حضرت حافظ در بیت آخر به شما می فرماید: ای حافظ، راه رسیدن به شادی و خرسندی، قناعت و ترک دنیا می باشد. زنهار، گمان نکنی که حال و احوال ثروتمندان و قدرتمندان خوبست. به شما توصیه میکند که زندگی شما، بسیار مرتب و منظم است. بطوریکه دیگران، غبطه شما را می خورند. پس خود را به دست هوس های زندگی نده و قدر آنچه را که داری، بدان و گول و فریب ظاهر سازان را مخور که آنها بر اوضاع و احوال شما حسادت می ورزند و قصد تخریب دارند.
- زیاد به خود و دیگران سخت نگیر و از محبت اطرافیان که صادقانه نسبت به شما عشق می ورزند، بهره مند شو. اگر چه صداقت و بی غل و غشی در زندگی، بسیار عالی و پسندیده می باشد ولی باید متوجه دیگران نیز بود.
- مسافر می آید و شما را از ناراحتی بیرون می آورد. خرید و فروش نافع و سودمند می باشد. قرض ادا می شود. خرید مورد نظر انجام میگیرد. معامله سود آور است. ازدواج حتمی است ولی برای طلاق راهی طولانی دارد. در امور علمی نیاز به دقت و تلاش بیشتر می باشد، زیرا عده زیادی رقیب در راه اند.
- به زودی با شخصی ملاقات خواهید کرد که بسیار سودمند خواهد بود و از نظریات او بهره خواهید گرفت.
پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: “کسی که برای گرفتن وام یا تقاضایی نزد مسلمانی برود و او در حالی که می تواند خواسته اش را انجام بدهد اما این کار را نمی کند، خداوند نسیم بهشت را بر وی حرام خواهد نمود.”
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 43 حافظ
تفسیر بیت یکم: صحنِ بُستان شادی می دهد و صفا می بخشد ، صحبتِ یاران هم خوش است . وقت و حال گل خوش باشد زیرا قدوم او سبب خوشی و خوشحالی میخواران است . یعنی موسم گل در فصلِ بهار است و در همین فصل است که باده بیشتر و زیادتر خورده می شود . چنانکه خواجه فرموده است :
نگویمت که همه سال مِی پرستی کُن / سه ماه مِی خور و نه ماه پارسا می باش
عارفان فرموده اند : مرادِ خواجه از ذکرِ سه ماه ، فصلِ بهار است . که وقت و حالِ میخواران در فصلِ بهار خوش باشد . زیرا در این فصل خوردن باده بسیار مطبوع است و باده نوشان با رغبت ، آن را می نوشند . پس دعای خیر در بارۀ گل لازم است . [ صحن بُستان = مراد وسط بستان است / ذوق بخش = ذوق بخشنده ]
تفسیر بیت دوم: از صبا هر نفس ، مشامِ جان ما خوشبو می شود یعنی از انفاسِ طیبه اش مشامِ جانِ ما معطر می گردد . آری آری بوی انفاسِ هواداران خوش می شود . حاصل کلام : طیبِ انفاسِ احباب خوش است . صبا هم هوادار و دوست است که از کوی جانان بلکه از نفسِ جانان اخبار می رساند . پس با هم ، نفسش خوش باشد که در واقع هوادار است . [ صبا = در لغت وقتی شب و روز برابر باشد . بادی که از سمتِ مشرق می وزد صبا گویند / هوادار = صاحب محبت ، دوستدار ]
تفسیر بیت سوم: گل هنوز نقاب خود را باز نکرده قصدِ ارتحال دارد یعنی آمادۀ کوچ کردن شده . حاصل مقصود : گل هنوز نشکفته یعنی در حالیکه هنوز غنچه است می چیندش . پس ای بلبل ناله کن که فریاد عاشقانِ دلفکار خوش است . یعنی موثر و سوزناک است چون گرفتار هجران و فراق جانان می باشد . [ ناگشوده = ناشکفته / آهنگ = قصد / رحلت = کوچ کردن / ساز کرد = آماده کرد / دل افکاران = جمع دل افکار به معنی کسی که خاطرش مجروح باشد ]
تفسیر بیت چهارم: مژده باد بر مرغِ خوشخوان که از ناله و فریاد عشاقی که در راهِ عشق ، یعنی در طریق مودت و محبتِ جانان ، شب ها بیدار مانده و ناله و فریاد می کنند ، به ذوق و حال می آید یعنی از نالۀ شبگیر بیداران خوشحال است . زیرا نالۀ شبگیر اهلِ درد موثر و سوزناک است . [ بشارت = مژده / دوست را = برای دوست / بیداران = جمع بیدار ، کسی که شب را تا صبح نخوابیده ]
تفسیر بیت پنجم: در بازارِ عالَم ، خوش دلی و فراغت دل وجود ندارد . یعنی در دنیا کسی پیدا نمی شود که فارغ بال و آسوده حال زندگی نماید و اگر هم آدم خوش دل پیدا شود . پیشه اش رندی و خوشباشی عیاران است . [ خوش دلی = خوش دل ، کسی را گویند که غم و غصه به دلش راه ندهد / ور = مخفف واگر / زآن = مخفف از آن / رند = باده نوش / خوشباش = کسی که غم و غصه نخورد و خوش زندگی کند / عیار = در لغت کسی را گویند که زیاد در حرکت بوده و دائماََ در حالِ رفت و آمد باشد . اما در اصطلاح کسی را گویند که بسیار عاقل باشد و از زیادی عقل بی پروا بوده و به اعتبارات جرئیه که مردم مقیدند او هرگز مقید نیست ]
در این دنیا کسی بی غم نباشد / اگر باشد بنی آدم نباشد
تفسیر بیت ششم: از زبان سوسن آزاده به گوشم رسید که می گفت : در این دیر کُهن یعنی در این دنیا ، کارِ سبکباران بهتر است . یعنی آنان که از تعلقِ دنیوی مجردند کارشان بهتر است . چنانکه درختِ سرو و سوسن به واسطۀ آزاد بودن از تعلق بار و حاصل دائماََ تر و تازه اند . [ زبان سوسن = مراد برگهای سوسن است ]
شعرا سوسن و سرو را به آزادگی وصف می کنند . زیرا اینها در سراسر سال تر و تازه بوده و همیشه سرسبزند . نه مثل سایر درختان و نباتات که گاهی سبز و زمانی بی رنگ و عریان می شوند . ماحصل اینکه از تجاوز و تعدیِ دستِ خزان و دی آزادند . و میوه و حاصل هم ندارند که کودکان با پرتاب سنگ و چوب مزاحم شان باشند پس از هر جهت آزادند .
تفسیر بیت هفتم: ای حافظ ، گفتن دنیا را ترک نمودم طریق خوش دلی است یعنی راهِ وصول به خوش دلی است . خلاصه صفای قلب و سرور باطن در ترک کردن دنیا است نه در کسب آن . پس حالا آگاه باش و گمان مبر که حال و احوال دنیاداران بهتر است . حاصل کلام : هر که علاقه اش به دنیا بیشتر باشد به همان نسبت درد و رنجش هم بیشتر می شود اما اگر هیچگونه دلبستگی نداشته باشد . هیچگونه گرفتاری نخواهد داشت . [ نپنداری = آگاه باش و گمان مبر / چهانداران = جمع جهاندار به معنی دنیادار و اهلِ دنیا ، مالدار ]
