تفسیر و معنی غزل شماره 102 حافظ – دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد
من نیز دل به باد دهم هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همراز خود کنم
هر شام برق لامع و هر بامداد باد
در چین طره تو دل بی حفاظ من
هرگز نگفت مسکن مالوف یاد باد
امروز قدر پند عزیزان شناختم
یا رب روان ناصح ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یاد تو هر گه که در چمن
بند قبای غنچه گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجود ضعیف من
صبحم به بوی وصل تو جان بازداد باد
حافظ نهاد نیک تو کامت برآورد
جان‌ها فدای مردم نیکونهاد باد
تفسیر و معنی غزل شماره 102 حافظ
انسانی پاک سرشت و پاک نیت هستی و ذات خوب تو باعث موفقیتت در کارها می شود. به زودی خبری خوش به تو خواهد رسید که تو را به سعادت و خوشبختی رهنمون می شود. از مشورت با بزرگان و اهل خرد غافل مشو که رمز پیروزی استفاده از تجربیات ناب دیگران است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- این نیت بر شما مبارک باد که سختی ها و ناراحتی های آن پایان یافته و نزدیک به اجراست. پس تلاش را بیشتر کنید که اکنون زمان سرعت عمل است، چون به زودی روشنی در کار شما حاصل خواهد شد و به آرزویت می رسی. پس نذر خود را عملی ساز و از آن شخصی که به شما نیکویی کرده، قدردانی کن.
- این پیروزی از آن جهت عملی می گردد که پدر و مادر از شما راضی شده اند و شما به نصایح استاد بزرگوارتان توجه کرده اید. پس جای هیچ گونه نگرانی نمی باشد. بنابراین بی جهت وسواس و دلهره و دلتنگی نداشته باشید که کار خراب می شود. چون شکر نعمت، موجب افزونی نعمت می گردد.
- عزیزی از شما دور شده. به زودی خبر خوشی از او به شما می رسد. او حالش عالی و در حال خوشی و شادی است. خرید و فروش خوبست. تغییر شغل و مکان به موقع می باشد. ازدواج عملی است ولی طلاق خیر.
- ویژگی های شما عبارت اند از: پرحرف، شیک پوش، بد پیله، موفق، شوخ، با مزه، مرتب و منظم، با ایمان، با سلیقه، والامقام، حساس، فرشته خو، کمک رسان، اصیل، سازشکار، بی ریا، زیبا و طناز، مسلط به نفس، پشتکاردار و گاهی مردد.
- حضرت حافظ در بیت پنجم می فرماید: هر زمان که نسیم، گره جامه غنچه گل را باز می کرد و آن را شکفته می ساخت، من به یاد بند قبای گشوده تو می افتادم و دلم خون می شد.
- بیمار حالش خوب نیست ولی بنده به شما می گویم تا یک هفته دیگر بهبودی می یابد. پس مرا دعا و سایت تاروت رنگی را به همه توصیه کنید.
- رنگ بنفش ملایم، موجب ایجاد اعتماد به نفس و تکیه بر قدرت و عزت نفس است و تصدیق اطرافیان را در شما تقویت میکند و مشوق خلاقیت ذاتی و بهره مندی از فطرت و سیرت زیبای شما خواهد بود.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 102 حافظ
تفسیر بیت یکم: دیشب باد از یار سفر کرده آگهی داد یعنی از جانانی که به سفر رفته است خبری آورد . من هم در مقابل این مژده دلِ خود را به مژدگانی دادم هر چه باد باد . [ دوش = دیشب / آگهی = مخفف آگاهی به معنی خبر داری ]
تفسیر بیت دوم: کارم به اینجا رسید که هر شام ، برق درخشان یعنی آه آتشین و هر صبح بادِ آه را مثاحب و همرازِ خود کنم . خلاصه عشق جانان به حدی تأثیرم کرده که هر صبح و شام کارم آه و ناله و فغان و فریاد است . [ برق لامع = برقی که می درخشد و فوری ناپدید می شود / بامداد = صبح زود ]
تفسیر بیت سوم: در چین و خمِ طره تو این دلِ بی غیرت من هرگز نگفت که وطن اصلی من کجاست ؟ یعنی از وطنِ اصلی خود هیچ یاد نکرد خلاصه از وقتی که دلِ من در شکن گیسوی تو مسکن گزیده از فضای سینه که جایگاه خو گرفتۀ اوست یادی نمی کند . [ دل بی حفاظ = دل بی غیرت / مألوف = دلخواه و خو گرفته / مسکن مألوف = وطن اصلی ]
تفسیر بیت چهارم: قدر پند و نصیحت عزیزان را امروز شناختم . یارب کسی که به ما نصیحت می کرد روحش از تو شاد باد . خلاصه در ایامِ جوانی و طراوت قدر نصایح دوستان و عزیزان را نفهمیدم ولی حالا که جوانی گذشته و زمان پیری فرا رسیده ، می فهمم چه می گفتند . خدایا روحِ آنها را شاد کن . زیرا آنها خیرخواهِ من بودند که پندم می دادند . [ ناصح = خیرخواه ، نصیحت گو ]
تفسیر بیت پنجم: هر وقت که باد در چمن بندِ قبای غنچۀ گل را باز می کرد و آن را شکفته می ساخت ، من دلم خون می شد یعنی تو به یادم می آمدی و به یادِ بندِ قبا گشودن تو می افتادم و دلم از رشک خون می شد .
تفسیر بیت ششم: این وجودِ ضعیفِ من پاک از بین رفته بود امّا هنگامِ صبح که باد بوی زلفِ تو را آورد به من جانِ دوباره داد یعنی ضعفِ وجودم به حدِ کمال رسیده بود لکن به سبب بود زلف تو که باد آورد دوباره جان گرفتم .
تفسیر بیت هفتم: ای حافظ ، نیک نهادی تو مرادت را برآورد یعنی خوش طبعی تو سبب حصولِ مرادت می گردد . جان ها فدای مردم نیک طینت باد . در واقع خواجه به خودش دعا کرده است . [ نهاد نیک = سرشت پاک ]
