تفسیر و معنی غزل شماره 426 حافظ –از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
انی رایت دهرا من هجرک القیامه

دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
من جرب المجرب حلت به الندامه

پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربها السلامه

گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
و الله ما راینا حبا بلا ملامه

حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حتی یذوق منه کاسا من الکرامه

---

تفسیر و معنی غزل شماره 426 حافظ

بعد از او روزگارت تیره و تار است. زندگیت عذابی است مستمر که تو را رنجور و بیمار نموده است. حال دل خود را در نامه ای برای او شرح بده، اما به خاطر داشته باش که صداقت بهترین صلاح برای تسخیر دیگران است. پس در نوشتار خود صادق باش و از سرزنش دیگران نترس، زیرا تو گوهری بس گرانبهاتر بدست خواهی آورد.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 426 حافظ

تفسیر بیت یکم: نامه‌ای با خون دلم برای دوست نوشتم: من دنیا و روزگار را در دوری تو مانند روز قیامت سخت و طولانی دیدم.

تفسیر بیت دوم: از دوری او نشانه‌های زیادی در چشم دارم. آیا این اشک‌های چشمم برای ما نشانه نیستند؟

تفسیر بیت سوم: اگرچه بسیار تجربه کردم از جانب او فایده‌ای به من نرسید. کسی که آزموده را بیازماید پشیمانی عایدش می‌شود.

تفسیر بیت چهارم: از یک پزشک کیفیت حال و وضع یار را پرسیدم، گفت: در دوری او رنج و شکنجه و در نزدیکی‌اش ایمنی و خوشی است.

تفسیر بیت پنجم: گفتم اگر دور محبوب بگردم یعنی به یار مشغول شوم، مورد سرزنش او واقع می‌شوم. به خدا سوگند که ما عاشقی را بدون سرزنش ندیدیم.

تفسیر بیت ششم: حافظ در ازای دادن جان عزیز خویش خواستار یک پیمانه شراب شده است، تا از آن جام، شرابی از کرامت عشق بچشد.