تفسیر و معنی غزل شماره 99 حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دل من در هوای روی فرخ
بود آشفته همچون موی فرخ

بجز هندوی زلفش هیچ کس نیست
که برخوردار شد از روی فرخ

سیاهی نیکبخت است آن که دایم
بود همراز و هم زانوی فرخ

شود چون بید لرزان سرو آزاد
اگر بیند قد دلجوی فرخ

بده ساقی شراب ارغوانی
به یاد نرگس جادوی فرخ

دوتا شد قامتم همچون کمانی
ز غم پیوسته چون ابروی فرخ

نسیم مشک تاتاری خجل کرد
شمیم زلف عنبربوی فرخ

اگر میل دل هر کس به جایست
بود میل دل من سوی فرخ

غلام همت آنم که باشد
چو حافظ بنده و هندوی فرخ

---

تفسیر و معنی غزل شماره 99 حافظ

در میان تمام دلبران، دل تو پای بند یک نفر است که حتی فکر دل کندن از او را هم نمی توانی بکنی. این علاقه تا حدی است که تو حتی دوستان او را نیز به خاطر او دوست می داری. نیت تو نسبت به او پاک است. خدا نیز تو را یاری خواهد کرد تا به وصال او برسی و با سعادت و شادکامی زندگی کنی.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 99 حافظ

تفسیر بیت یکم: دل من در عشقِ روی فرخ و در محبتش چون موی فرخ آشفته و پریشان است . [ هوی = در اینجا به معنی محبت / آشفته = درهم و پریشان / در هوای روی فرخ = به عشق محبوبم فرخ ]

تفسیر بیت دوم: کسی نیست که به جز از هندوی زلف فرخ از رویش هم برخوردار باشد یعنی هر کس که از فرخ برخوردار شده فقط از هندوی زلفش بوده امّا از روی وصالش کسی بهره مند نشده است . [ هندوی زلفش = گیسوی مشکین ]

تفسیر بیت سوم: آن سیاهی که همیشه همراز و هم زانوی فرخ است ، سیاهِ خوش طالعی است . [ سیاه = مراد موی فرخ است / هم زانو = همنشین ]

تفسیر بیت چهارم: سرو بستان اگر قدِ دلجوی فرخ را ببیند چون بید لرزان شود . یعنی قامت خرامان فرخ را اگر سرو ببیند از غیرتش بی اختیار می لرزد . [ بید = نام درختی است / لرزان = صفت است برای بید ]

تفسیر بیت پنجم: ای ساقی به یاد چشم زیبا و افسونگر فرخ ، باده سرخ بده تا بنوشم . [ شراب ارغوانی = می گلگون و سرخ رنگ / نرگس جادو = نرگس افسونگر ، مقصود چشم است ]

تفسیر بیت ششم: قامتم از غمِ پیوسته مثلِ کمان دو لا شد مانندِ ابروی فرخ . [ دو تا = دو لا ]

تفسیر بیت هفتم: رایحه زلفِ عنبر بوی فرخ ، نسیمِ مشکِ تاتاری را شرمنده کرد . [ نسیم و شمیم = هر دو به معنی رایحه و بوی خوش ]

تفسیر بیت هشتم: اگر دل هر کسی میل به جایی داشته باشد یعنی به جایی مقید و متعلق باشد . میلِ دلِ من به جانب فرخ است یعنی مقید و متعلق به اوست .

تفسیر بیت نهم: من غلامِ همتِ بلندِ آن کسی هستم که چون حافظ ، بنده و غلام فرخ باشد . [ هندوی فرخ = غلام و زرخرید فرخ ]