تفسیر و معنی غزل شماره 472 حافظ –احمد الله علی معدله السلطان
احمد الله علی معدله السلطان
احمد شیخ اویس حسن ایلخانی
خان بن خان و شهنشاه شهنشاه نژاد
آن که می‌زیبد اگر جان جهانش خوانی
دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد
مرحبا ای به چنین لطف خدا ارزانی
ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند
دولت احمدی و معجزه سبحانی
جلوه بخت تو دل می‌برد از شاه و گدا
چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی
برشکن کاکل ترکانه که در طالع توست
بخشش و کوشش خاقانی و چنگزخانی
گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم
بعد منزل نبود در سفر روحانی
از گل پارسیم غنچه عیشی نشکفت
حبذا دجله بغداد و می ریحانی
سر عاشق که نه خاک در معشوق بود
کی خلاصش بود از محنت سرگردانی
ای نسیم سحری خاک در یار بیار
که کند حافظ از او دیده دل نورانی
تفسیر و معنی غزل شماره 472 حافظ
بخت و طالع تو بسیار بلند است و با تمام مشکلات و سختی هایی که داری به مقصود خود خواهی رسید. از چشم بد حسودان و بدخواهان به خدا پناه ببر چرا که بزودی دلت شاد و لبت خندان و زندگیت زیبا و سعادتمند خواهد گردید.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- پیروزی و کامیابی همگام و همراه شما خواهد شد و این نیت حتماً برآورده و عملی می گردد. ستاره اقبالتان در برج سعد و مبارک قرار دارد. جای هیچ گونه نگرانی نیست و این اضطراب بی جهت شما برخاسته از تردید و عجله می باشد.
- به شما تبریک می گویم. با خدا باش و با توکل بر او، دلت را روشن گردان و از مهر و محبت نسبت به دیگران مانند باران بی دریغ باش.
- به زودی شاهد و مقصود را در آغوش خواهید گرفت و او نیز از زندگی بسیار خوبی برخوردار می شود، بطوریکه همه چشم ها خیره می گردد. در مسابقه بزرگ زندگی در صدر شمارگان و جدول قرار می گیرید.
- مسافر کارش انجام گرفته است. بیمار تا ۲۰ روز دیگر شفا می یابد. قرض حتماً ادا می شود. خرید و فروش برای شما سود آور است. تغییر شغل و کسب علم اگر خودتان مایلید، حتماً عملی می گردد. مسافرتی عالی خواهید رفت.
- بهترین رنگی هایی که شما را خوشحال می کنند، رنگ های نقره ای، سفید و براق است. تمام سنگ های قیمتی هم براق هستند. قلب شما نیز روشن می باشد. پس این قلب مهربان را با لجبازی و وسواس تیره نسازید، بلکه با تلاش و مهر ورزیدن، صیقل دهید که شایسته محبت و مهر هستید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 472 حافظ
تفسیر بیت یکم: خداوند را به سبب عدالت سلطان احمد بن شیخ اویس بن حسن ایلخانی می‌ستایم.
تفسیر بیت دوم: خان پسر خان و شاهنشاهی از نژاد شاهنشاهان، که اگر او را جان عالم بخوانی، برازنده اوست.
تفسیر بیت سوم: چشمانم پیش از دیدار تو، بخت بلندت را قبول کرد و بدان گروید؛ آفرین بر تو که شایسته و درخور بخشایش خداوند قرار گرفته‌ای.
تفسیر بیت چهارم: اگر ماه بدون اجازه تو در آسمان نمایان شود، دولت و اقبال احمدی و معجزه الهی آن را به دو نیمه تقسیم کنند.
تفسیر بیت پنجم: فروغ اقبال تو با جلوه‌گری خویش شاه و گدا را به سوی خود می‌کشاند، چشم بد از تو دور باد که مانند جان و محبوب عزیز و گرانقدر هستی.
تفسیر بیت ششم: موی وسط سر خود را به شیوه ترکان چین‌وشکن بده که سخاوت اوکتای قاآن و پشتکار چنگیز خان را در طالع تو مشاهده می‌کنم.
تفسیر بیت هفتم: هرچند از تو جدا هستیم، به یاد تو شراب می‌نوشیم. در سیر و سفر روحانی و معنوی دوری راه مفهومی ندارد.
تفسیر بیت هشتم: درخت گل پارسی برای من غنچه شادی و خوشدلی را شکوفا نساخت؛ ای خوشا رود دجله بغداد و شراب ریحانی آنجا.
تفسیر بیت نهم: اگر سر عاشق بر خاک آستانه معشوق خاکسار نباشد، چه وقت از رنج آوارگی رهایی خواهد یافت؟
تفسیر بیت دهم: ای باد ملایم بامدادی، غباری از آستانه یار بیاور تا حافظ چشم دل خود را با آن روشن سازد.
