تفسیر و معنی غزل شماره 485 حافظ – ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
بوی یک رنگی از این نقش نمی‌آید خیز
دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی
سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن
ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی
دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر
از در عیش درآ و به ره عیب مپوی
شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی
روی جانان طلبی آینه را قابل ساز
ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی
گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گوید
خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی
گفتی از حافظ ما بوی ریا می‌آید
آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی
تفسیر و معنی غزل شماره 485 حافظ
به تازگی خطری جدی از سرت گذشته است. شاکر خدا باش که باز هم می توانی زندگی کنی و از زیبایی های زندگی لذت ببری. سعی کن شاد زندگی کنی و راه خطا نپیمایی. زمان رسیدن به آرزوهاست، کوتاهی نکن که وقت از دست می رود.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حافظ در بیت های هفتم و هشتم می فرماید: شما را دو پند می دهم. بشنو و به کار ببند تا صد گنج بدست آوری. الف: به خرسندی و خوشدلی روزگار را سپری کن. همیشه خوش باش و با عیش و ذوق زندگی کن. ب: عیب بین مباش و عیب کسی را مگیر. راه نادرست را انتخاب نکن که در عالم کاری بهتر از این دو نیست.
- ای جانان تو گفتی از حافظ ما بوی ریا و تزویر می آید. آفرین به نفس گرم تو باد که خوب بو بردی و خوب فهمیدی. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- اگر چه شما دارای قدرت اراده و اعتماد به نفس می باشید ولی این موجب نمی شود که مغرور و خودخواه باشید و بخواهید با لجبازی و یکدندگی، زندگی خود را اداره کنی و به همه کس زور و فخر بفروشی. درحالی که باید گفت: “درخت هر چه پر بارتر باشد، افتاده تر است.”
- به مشورت اهمیت دهید و برای اجرای کارهایتان از افراد مطلع بهره بگیرید. همیشه صله رحم و دید و بازدید، بویژه با اقوام و خویشان را به جا آورید و نسبت به پدر و مادر کاملاً خاضع باشید که سعادت دنیا و آخرت است.
- از زندگی نسبتاً خوبی برخوردارید. ۴ فرزند در طالع دارید. نگرانی شما بی جهت می باشد زیرا به زودی گشایش بسیار حاصل می شود.
- ویژگی های شما عبارت اند از: ظاهری آرام، مطیع، مهربان، قدرتمند، با صفا، مخلوطی از احساس و منطق.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 485 حافظ
تفسیر بیت یکم: ای ساقی، فصل بهار است و ابر بر لب جویبار سایه افکنده است؛ من نمی‌گویم چه بکن، اگر صاحب ذوق هستی، خودت بگو.
تفسیر بیت دوم: در نقش این خرقه اثری از یکرنگی به چشم نمی‌خورد، برخیز و خرقه آلوده صوفی را با شراب خالص بشوی تا یکرنگ شود.
تفسیر بیت سوم: دنیا پست‌فطرت است، به لطف و بخشش آن دل مبند. ای آدم دنیا دیده و باتجربه، از فرومایه انتظار وفای به عهد و استمرار در راه نداشته باش.
تفسیر بیت چهارم: دو اندرز به تو می‌دهم، به گوش گیر و به اندازه صد گنج از آن‌ها بهره‌برداری کن: پیوسته به شادی و خوشدلی بپرداز و از ایرادگیری و چون و چرا بپرهیز.
تفسیر بیت پنجم: به شکرانه اینکه بار دیگر به فصل بهار رسیدی، نهال خیر بنشان و راه محقق و مسلم شده نیکی را در پیش بگیر.
تفسیر بیت ششم: اگر آرزوی دیدن روی محبوب خود را داری، دل خود را صیقل بده و شفاف کن تا به صورت آینه درآید وگرنه هرگز از آهن و روی سخت، گل و نسرین رشد نمی‌کند.
تفسیر بیت هفتم: گوش خود را باز کن و بشنو که بلبل با صدای بلند آواز می‌دهد که ای بزرگوار، کوتاهی مکن و بر آن باش که گل کامیابی را ببویی.
تفسیر بیت هشتم: گفته‌ای که در حافظ ما نشانه‌هایی از دورنگی و ریا دیده می‌شود، آفرین بر این گفته و نَفَس گرم تو که خوب دریافته‌ای.
