تفسیر و معنی غزل شماره 260 حافظ –ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز
ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز
عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز
فرخنده باد طلعت خوبت که در ازل
ببریده‌اند بر قد سروت قبای ناز
آن را که بوی عنبر زلف تو آرزوست
چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز
پروانه را ز شمع بود سوز دل ولی
بی شمع عارض تو دلم را بود گداز
صوفی که بی تو توبه ز می کرده بود دوش
بشکست عهد چون در میخانه دید باز
از طعنه رقیب نگردد عیار من
چون زر اگر برند مرا در دهان گاز
دل کز طواف کعبه کویت وقوف یافت
از شوق آن حریم ندارد سر حجاز
هر دم به خون دیده چه حاجت وضو چو نیست
بی طاق ابروی تو نماز مرا جواز
چون باده باز بر سر خم رفت کف زنان
حافظ که دوش از لب ساقی شنید راز
تفسیر و معنی غزل شماره 260 حافظ
خودت خوب می دانی که او هرچه می کند در شان و مقامش است و زیبنده شخصیتش. پس اعتراض تو بی مورد است. تو گر طاووس می خواهی باید جور هندوستان کشی. هوشیار باش که این روزها او قصد امتحان و محک زدن تو را دارد و تو باید از این امتحان سربلند و پیروز بیرون آیی.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- اینقدر به خود سختی و رنج می دهید. بدانید که جهان گذرا و ناپایدار است و ناکامی و نامرادی برای همه پیش می آید. تنها با صبر و حوصله و توکل بر خدا، کارها سامان می یابد. شما از محاسن بی شماری برخوردار هستید و به زودی به مقصود خود خواهید رسید.
- شما را دوست دارند و اصولاً شخصی خوش اقبال می باشی. چون در هر محفل و مجلس، مورد توجه هستید. اما غرور و لجبازی شما موجب می شود که دیگران نتوانند احساسات خود را ابراز کنند.
- حضرت حافظ در بیت های هفتم تا نهم می فرماید: هر لحظه لازم نیست که با اشک خونین وضو بگیرم. زیرا جدای از محراب ابروی تو، نماز من مورد قبول واقع نمی شود. درویشی که جدا از تو باده نوشی را ترک کرده بود، دیشب وقتی که در میکده را باز دید، پیمان و عهد خود را شکست و باز پیمانه برگفت. حافظ دیشب از زبان ساقی رازهایی شنید که به شادی آمد و شادی کنان مانند شراب که از مستی جوش می آورد، بر سر خم رفت و پیاله برگرفت.حافظ نیز می داند شما مورد توجه همگان می باشید. پس ارزش خود را بدانید.
- با افرادی که لایق زندگی خانوادگی شما نمی باشند، نشست و برخاست نکنید و راز دل خود را با آنان در میان نگذارید.
- اگر می خواهید همسرتان مهربان باشد، در شش شب متوالی سوره مبارکه ابراهیم را با حضور قلب و معنی بخوانید که گشایش حاصل می شود.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 260 حافظ
تفسیر بیت یکم: ای دلبری که در حسن و زیبایی به سروناز می‌مانی و با ناز و کرشمه راه می‌روی، عاشقان پیوسته اوقات به ناز تو بسیار نیازمند هستند.
تفسیر بیت دوم: چهره زیبای تو خجسته و خوشبخت بادا که گویی از ابتدای خلقت، قبای ناز و کرشمه را مخصوص قامت بلند تو بریده و دوخته‌اند.
تفسیر بیت سوم: به کسی که آرزومند بوی خوش زلف تو است بگو که مانند عود بر آتش سوزان بسوزد و بسازد.
تفسیر بیت چهارم: دل پروانه از وجود پرتو شمع و در حضور شمع، سوزان است، اما دل من بدون شمع چهره تو نیز در سوز و گداز است.
تفسیر بیت پنجم: صوفی زاهد که در نبودن تو از شراب دست کشیده بود، شب پیش به محض اینکه در میکده را دوباره گشوده یافت، توبه خود را شکست.
تفسیر بیت ششم: سرزنش و شماتت نگهبانان کوی محبوب از ارزش و عیاری شخصیت من چیزی نمی‌کاهد، هرچند مرا مانند طلا در دهانه گاز انبر، زیر فشار خورد کنند.
تفسیر بیت هفتم: دل من که از گردش به دور قبله آستان تو آگاهی و وقوف پیدا کرد، از اشتیاق زیارت این حرم، دیگر قصد رفتن به مکه را ندارد.
تفسیر بیت هشتم: چه نتیجه‌ای دارد که با اشک خون‌آلود پیوسته وضو ساخته و تطهیر کنم؟ در حالی که بدون حضور محراب ابروی تو، اجازه نماز خواندن را ندارم.
تفسیر بیت نهم: همانطور که باده در حال کف کردن به سَر خُم نزدیک می‌شود، حافظ هم شب پیش با شنیدن نکته‌ای نغز از دهان ساقی، کف‌زنان و شادی‌کنان بر سر خم شراب رفت.
