تفسیر و معنی غزل شماره 222 حافظ –از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
نرود کارش و آخر به خجالت برود

کاروانی که بود بدرقه‌اش حفظ خدا
به تجمل بنشیند به جلالت برود

سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست
که به جایی نرسد گر به ضلالت برود

کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر
حیف اوقات که یک سر به بطالت برود

ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی
که غریب ار نبرد ره به دلالت برود

حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود

حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی
بو که از لوح دلت نقش جهالت برود

---

تفسیر و معنی غزل شماره 222 حافظ

ناامیدی از درگاه خداوند جز خجلت و شرمندگی حاصلی نخواهد داشت. کارها زمانی سامان می گیرد که خواست خدا بر آن باشد. از باقی مانده عمر خود بهترین استفاده را کن و اجازه نده عمرت به بطالت بگذرد. از جهل و نادانی دوری کن و به دنبال علم و حکمت باش تا با نور هدایت به مقصود برسی.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 222 حافظ

تفسیر بیت یکم: هر کسی که کوچه و محله تو را با حالت رنجیدگی و دلتنگی ترک کند، سرانجام کاری از پیش نبرده شرمسار گردد.

تفسیر بیت دوم: کاروانی که لطف و حمایت خداوندی پشتیبان و نگهبان اوست با شوکت و آراستگی در منزل فرود آمده و با بزرگی و شکوه حرکت می‌کند.

تفسیر بیت سوم: رهرو راه عشق به کمک فروغ هدایت کننده حق، راه رسیدن به دوست را می‌جوید. زیرا اگر کورکورانه برود به جایی نمی‌رسد.

تفسیر بیت چهارم: در این آخر عمر، از شراب و محبوب تمنای دل را برآورده ساز. حیف است که تمام زمان زندگی‌ات یکسره به بیهودگی از دست برود.

تفسیر بیت پنجم: ای راهنمای دل سرگشته، برای خاطر خدا دستگیری کن که فرد ناآشنا اگر راه را بلد نباشد با کمک راهنمایی، به سرمنزل مقصود می‌رسد.

تفسیر بیت ششم: تنها در پایان کار می‌توان میان پرهیزگاری و گناهکاری کسی به درستی داوری کرد، زیرا کسی نمی‌داند که در پایان عمر در چه حالتی از این دنیا می‌رود.

تفسیر بیت هفتم: ای حافظ، از سرچشمه دانش و معرفت کف آبی به دست آورده و بنوش؛ شاید نشان نادانی از صفحه دلت زدوده و محو شود.