تفسیر و معنی غزل شماره 147 حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد
به مطربان صبوحی دهیم جامه چاک
بدین نوید که باد سحرگهی آورد
بیا بیا که تو حور بهشت را رضوان
در این جهان ز برای دل رهی آورد
همیرویم به شیراز با عنایت بخت
زهی رفیق که بختم به همرهی آورد
به جبر خاطر ما کوش کاین کلاه نمد
بسا شکست که با افسر شهی آورد
چه نالهها که رسید از دلم به خرمن ماه
چو یاد عارض آن ماه خرگهی آورد
رساند رایت منصور بر فلک حافظ
که التجا به جناب شهنشهی آورد
تفسیر و معنی غزل شماره 147 حافظ
مژده ای بر شما خواهد رسید که پایان سختی ها و مشکلات شماست. تحولی بزرگ در زندگی شما روی خواهد داد و بخت و اقبال به شما روی می آورد. سفری در پیش داری که بسیار خیر و نیکوست. در رفتن به این سفر تاخیر مکن که به مراتب عالیه خواهی رسید.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- این تفال بر شما مبارک باشد. شانس به زودی در خانه شما را می زند و جای هیچ گونه نگرانی نیست. مژده ها دریافت خواهید کرد و بر شما مبارک باشد به شرط آنکه همین هفته به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعایی کنید و نذر خود را ادا کنید که بسیار کارگشاست و سوره مبارکه المعارج را با حضور قلب و معنی بخوانید.
- شما نیز به مقام بلندی می رسید و خواسته شما برآورده می شود به شرط آنکه علاقه، کوشش، دقت و وقت شناسی را از دست ندهید.
- ویژگی های شما عبارت اند از: جنگجو، ریاست طلب، مغرور و سرکش، با اراده، طوفانگر، بد پیله، جدی، بموقع، خطرناک، قدرت طلب، عصبانی، با هدف، بزرگ سالار و آتشین مزاج.
- مسافرت را توصیه می کنم. با او مهربان تر باش و او را از خود طرد مکن. با عقل و اندیشه عمل کن. با یکی از آشنایان مشورت کن. از او کمک بگیر. وسواس را کنار بگذار و تردید ها را بیرون بریز. موفقیت در چند قدمی شماست و اجازه ورود می خواهد. در همه حال به خدا توکل کن.
- حضرت حافظ در بیت های سوم، پنجم، ششم و هفتم می فرماید: با عنایت دوست به شیراز می رویم. چه خوش رفیق است که اقبالم به همراهی من کرد. سعی کن تا دل مرا به دست آوری چه بسا پیش آمده است که کلاه نمدین درویش، تاج شاهی را مغلوب کرده است. وقتی دلم چهره آن ماه خرگهی (معشوقه چادرنشین) را به خاطر آورد، چه ناله ها از دل کردم، بطوریک ه فغانم به ماه رسید. حافظ پرچم نصرت و پیروزی را به آسمان رساند. وقتی که به جناب شاه منصور ناله برد که از شر بد اندیشان زمان در امان باشد. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 147 حافظ
تفسیر بیت یکم: نسیم باد صبا دیشب به من خبر داد که روزگار اندوه و غصه کوتاه شد و به پایان رسید.
تفسیر بیت دوم: به عنوان مژدگانی این مژدهای که باد سحرگاهی با خود آورد؛ لباسی را که از خوشحالی گریبانش را دَریدم، به نوازندگانی که شراب صبحگاهی مینوشند هدیه میدهیم.
تفسیر بیت سوم: شتاب کن، شتاب کن که رضوان یعنی نگهبان بهشت، تو که همچون حوری بهشتی هستی را برای خاطر من که فردی ناچیز و ندار هستم، در این دنیا آورد.
تفسیر بیت چهارم: ما زیر سایه لطف و توجهی که بخت و اقبال به ما دارد، به شیراز میرویم. آفرین بر این دوست که بخت او را همراه من کرد.
تفسیر بیت پنجم: برای بدست آوردن دل ما تلاش کن، زیرا که چه بسا این کلاه نمدی کمبها، تاجهای پادشاهان را بسیار شکست داده باشد.
تفسیر بیت ششم: چه فریادهایی که از دل من به ماه آسمان رسید، آنگاه که یاد آن چهره یار پردهنشین که همچون ماه زیباست، به دلم افتاد.
تفسیر بیت هفتم: حافظ پرچم پیروزمندی خود را به آسمان رساند در آن زمان که به درگاه شاهنشاه پناه آورد.
