تفسیر و معنی غزل شماره 13 حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله
المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب
تفسیر و معنی غزل شماره 13 حافظ
روزهای خوبی در پیش رو خواهی داشت. به زودی اتفاقات بسیار مثبتی در زندگیت روی می دهد که زندگیت را رونقی تازه می بخشد. به یاری خدا درهای بسته به رویت گشوده خواهد شد. در حال حاضر صلاح نیست که کار خود را عوض کنی. به کار قبلی خود ادامه بده و منتظر شانس های تازه که به تو روی می آورند باش.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- شاهد مقصود در چند قدمی شماست اما شما بی توجه و سر به هوا هستی. قدری دقت و حوصله لازم است.
- حتماً موفق می شوی. کبوتر اقبال بر بام خانه شما نشسته و جای هیچ گونه نگرانی نیست. این اضطراب شما کاملا نابجا و بیهوده می باشد. با توکل به خدا و خواندن سوره مبارکه نوح با حضور قلب و معنی مراد شما برآورده می شود.
- شما وقتی دچار گرفتاری می شوید، نذر می کنید و روی به جانب خداوند می آورید. اما همین که شما با لطف الهی حل شد، از یاد می برد و این از کارهای ناپسند است. در کار خود تجدید نظر کنید. به مصداق یک بار جستی ملخک !
- مسافرت فعلاً صلاح نیست. پولی به دست می آورید. در حفظ آن بکوشید. بیمار شفا می یابد و جای نگرانی نیست. موفقیت صد در صد حاصل می شود. فقط قدری تلاش و حوصله لازم است.
- ازدواج عملی می گردد و طلاق نیز حتمی است. به سخنان پدر و مادر و آشنایان دلسوز توجه کنید.
- شما شخصی خود سر و یک دنده هستید. لازم است قدری مهربان و صمیمی و با گذشت باشید و همه چیز را از دید عینک لجبازی نگاه نکنید، بلکه با آرامش و تفکر عمل کنید و دست از غرور بردارید.
- شما بیش از اندازه اهل گردش و خوشگذرانی هستید و به عشق ها و خوشی های زودگذر توجه دارید. حال را غنیمت می شماری در حالیکه باید آینده نگر باشید.
- برنده میداند که چگونه میتوان جدی بود، بی آنکه خشک و رسمی باشد. اما بازنده غالباً خشک و رسمی است، زیرا فاقد توانایی جدی بوده است.
- نیت شما در دسترس شماست. از خوشه صبر و تلاش آن را بچین.
- حضرت حافظ در بیت چهارم تا ششم می فرماید: «روی زمین را چمن سبز پوش کرده است، پس حالا شراب چون لعل ارغوانی تهیه کن تا بخوریم و خوش باشین»، «در میخانه را بسته اند. ای باز کننده درها آن را باز کن» و «در چنین زمانی که فصل بهار است، بسیار عجب می باشد که در میخانه را با این عجله و شتاب ببندند». حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 13 حافظ
تفسیر بیت یکم: سپیده صبح می دمد و ابر هم پرده بسته یعنی سَنبُلِ هوا است . پس حالا ای یاران باده بیارید که بنوشیم . زیرا به سلیقه باده نوشان در روز ابری البته ابری که سَبُک باشد و احتمال بارندگی نداشته باشد ، شراب نوشیدن مطبوع و پسندیده است علی الخصوص که در چمن باشد . [ کِلّه = به کسر کاف و فتح و تشدید لام به معنی پرده است و جمع آن کلل است . الصبوح = مراد اتونی الصبوح می باشد به معنی باده صبح را بدهید . اصحاب = یاران ]
تفسیر بیت دوم: روی لاله ، ژاله می چکد . ای دوستان باده بیارید بنوشیم . تکرار باده (مدام) برای تاکید است .[ می چکد = قطره قطره می ریزد . ژاله = شبنم . مدام = شراب را گویند . احباب = دوستان ]
تفسیر بیت سوم: از چمن بادِ خوشبوی بهشت می وزد . ای یاران حالا پیوسته باده خالص بنوشید . [ می وزد = باد می وزد . بهشت = جنت . ناب = خالص ]
تفسیر بیت چهارم: گل در چمن تختِ زُمردی زده است یعنی روی زمین را چمن سبز پوشانیده پس حالا شراب چون لعل ارغوانی تهیه کن . به سلیقه باده نوشان شرب خمر در فصل بهار از سایر فصول مطبوع تر است . ( راح = شراب قرمز )
_ زمرد گوهری است سبز رنگ که در باره اش خواص زیادی نوشته اند از جمله گویند که مارها و عقرب ها از دارنده این گوهر گریزانند . یکی از اعیان ناس نقل می کرد : در سفری که به شهر امد می رفتم راهم از صحرا بود . در کنار جاده ماری دیدم خوابیده . ناگاه مار سرش را بلند کرد همینکه چشمش به من افتاد فوری به پشت برگشت از رفیقم که شخص دانشمند و قاضی بود و به اتفاق هم سفر می کردیم پرسیدم به این حیوان چه رسید که این طور شد . دوستم گفت نگین انگشترت چیست ؟ جواب دادم زمرد است . گفت افعی از دیدن زمرد هلاک می شود . پس آن قاضی از خواص زمرد چند تا برایم بیان کرد و من از آن زمان تا کنون هیچ وقت زمرد را از خود دور نداشته ام.
تفسیر بیت پنجم: درِ میخانه را دوباره بسته اند . ای باز کننده درها (مفتح الابواب) دوباره درِ میخانه را باز کن . [ دگر = در این بیت به معنای دوباره است . افتح = باز کن ]
تفسیر بیت ششم: لب چون لعل تو بر سینه های مجروح و کباب شده خیلی حق نمک دارد و سرخی زخم ها از تاثیر لب تو است.
تفسیر بیت هفتم: در چنین زمانی یعنی در فصل بهار عجب است که درِ میخانه را با این عجله ببندند . [ موسم = زمان مناسب هر چیز . میکده = محل می . شتاب = عجله ]
تفسیر بیت هشتم: به روی ساقی که اندامی زیبا مانند پری دارد ، مثل حافظ شراب خالص بنوش . یعنی به روی ساقی زیبا نگاه کن و بنوش.
