تفسیر و معنی غزل شماره 95 حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت
خرابم میکند هر دم فریب چشم جادویت
پس از چندین شکیبایی شبی یا رب توان دیدن
که شمع دیده افروزیم در محراب ابرویت
سواد لوح بینش را عزیز از بهر آن دارم
که جان را نسخه‌ای باشد ز لوح خال هندویت
تو گر خواهی که جاویدان جهان یک سر بیارایی
صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت
و گر رسم فنا خواهی که از عالم براندازی
برافشان تا فروریزد هزاران جان ز هر مویت
من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی‌حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
زهی همت که حافظ راست از دنیی و از عقبی
نیاید هیچ در چشمش به جز خاک سر کویت
تفسیر و معنی غزل شماره 95 حافظ
انسانی صبور و با حوصله هستی و برای رسیدن به مقصود آهسته و پیوسته پیش می روی و این یکی از بهترین محاسن توست. گرچه همت والای تو شایسته تحسین است اما بدان وقتی مسیر حرکت به سوی هدف را مشخص کردی باید از انجام کارهای بی حاصل که تنها وقت را تلف می کند بپرهیزی و به واجبات بپردازی.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- خیلی به این نیت توجه و فکر می کنی، بطوری که شبانه روز، اغلب متوجه آن شده ای. در حالی که این نیت با کمی صبر، شکیبایی، سرعت عمل و اراده برآورده می شود و جای هیچ گونه نگرانی نمی باشد.
- این نیت اگر چه عالی بوده و موجب می شود از اندوه و غم شما کاسته شود. ولی نباید موجب گردد که تمام گنجایش ذهن شما را شغال کند. بطوری که همت و پشتکار شما را که لازمه اجرای آنست، تحت الشعاع قرار دهد.
- شخصی مهربان، صمیمی، با احساس و عاطفی هستید و از طبع لطیف خود بهره می گیرید. از طبیعت لذت می برید. اگر چه همتی عالی دارید ولی کمتر از آن کمک می گیرید و بیشتر خود را سرگرم تردید و وسواس می سازید. در حالی که شما آینده ای بسیار درخشان دارید و می توانید این آینده را با دیگران قسمت کنید. یعنی هم خود و هم دیگران را بهره مند سازید.
- حضرت حافظ در بیت چهارم می فرماید: اگر می خواهی جهان را دفعتاً آرایش و مزین کنی، به باد صبا بگو زمان روبند را از رویت بردارد. یعنی شما می توانید با تلاش و کوشش، تمام عالم را از انوار درخشان خود نورانی سازی زیرا روی تو، نور کامل است و به هر جا اشعه ات بیفتد، آنجا را منور میکند. آری ارزش خود را بدان. کاش می توانستم از نزدیک شما را ببینم تا بگویم آینده ای بس درخشان در پیش روی شماست. آنرا با بی قیدی یا وسواس و یا بد اخلاقی و عصبانیت خراب نکن.
- عده ای به زندگی شما حسادت میکنند، چون از زندگی نسبتاً خوبی برخوردارید. عمری طولانی دارید و فرزندانی شایسته بر شما مبارک باد.
- خنده و شادی و محیط گرم، سرکش ترین همسر را رام و آرام می سازد و سنگ را موم می کند. از این وسیله قوی بهره بگیرید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 95 حافظ
تفسیر بیت یکم: نسیمِ گیسوانِ پر چین و شکن تو همیشه مرا مست می کند یعنی بوی معطر گیسویت هر زمان که به دماغم می رسد بی هوشم می کند و فریبِ چشمِ جادویت دائم مرا مست می کند . [ مدام = همیشه / جعد = چین و شکن گیسو / گیسو = موی بلند را گویند که از تارک سر دو قسمت شود / فریب = گول زدن ]
تفسیر بیت دوم: بعد از این همه صبوری ، ممکن می شود شبی شمعِ دیده را در ابروان مشابه محرابت روشن سازیم یعنی بعد از این همه جور و جفایت ، شبی دیدارِ وصالت میسر می گردد . [ شکیبایی = صبوری / توان دید = آیا دیدن ممکن می شود / افروزیم = روشن نماییم ]
تفسیر بیت سوم: مردمک سیاهِ چشمم را از آن جهت عزیز می دارم یعنی در چشمم حفظش می کنم که از نقشِ خالِ هندیت برای جان یک مثال و یک نسخه باشد . [ سواد = سیاهی ، مقابل بیاض به معنی سفیدی / لوح = تخته / بینش = دیدن ]
مردمک را به خال تشبیه می کند و می گوید : چون مردمک چشمم به خالِ تو شباهت دارد . به همین جهت در چشمم به عنوان یادگار حفظش می کنم .
تفسیر بیت چهارم: اگر می خواهی که جهان را دفعتاََ آرایش دهی و مزین نمایی . به صبا بگو زمانی روبند را از رویت بلند کند که تمام عالَم از پرتو رویت مزین و منور گردد . زیرا روی تو نورِ محض است و به هر جا که اشعه اش بیفتد ، آنجا را منور و مزین کند . [ جاویدان = ابدی / یکسر = یک دفعه / بیارایی = آرایش و تزیین کنی / برقع = روبند ]
تفسیر بیت پنجم: اگر می خواهی که رسم و قانون فنا را از جهان بر چینی و یا از بین ببری ، زلف و گیسویت را تکان بده تا از هر مویش چندین هزار جان بریزد . یعنی اجسام و اشباح از عالم بر طرف می شود امّا ارواخ پاک همیشه باقی می مانند زیرا ارواح خود باقی ابدی اند و فانی نمی شوند . [ برافشان = تکان بده / براندازی = برچینی و از بین ببری / ریزد = ریخته شود ]
– اگر در ادیشه آنی که نشانِ نابودی را در جهان از ریشه برکنی ، گیسوی خود را پریشان کن تا جان های عاشقانِ زنده دل فرو ریزد و رسمِ فنا را از عالم براندازد . ( شرح حافظ دکتر خطیب رهبر )
تفسیر بیت ششم: منِ مسکین و بادِ صباِ مسکین ، دو بی حاصلِ سرگردانیم . من از سِحرِ چشمت مستم و صبا از بوی گیسویت مست است . همانطور که در مسکینی شریکیم در مستانگی هم شریک هستیم .
تفسیر بیت هفتم: همّتِ حافظ عجب همّتی است یعنی چه همّتِ بلندی حافظ دارد که از هر دو جهان یعنی دنیا و آخرت غیر از غبارِ کوی تو هیچ چیز در نظرش ارزش و بهایی ندارد .
