تفسیر و معنی غزل شماره 414 حافظ –گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو
هر گل نو ز گلرخی یاد همی‌کند ولی
گوش سخن شنو کجا دیده اعتبار کو
مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست
ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار کو
حسن فروشی گلم نیست تحمل ای صبا
دست زدم به خون دل بهر خدا نگار کو
شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زد
خصم زبان دراز شد خنجر آبدار کو
گفت مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو
مردم از این هوس ولی قدرت و اختیار کو
حافظ اگر چه در سخن خازن گنج حکمت است
از غم روزگار دون طبع سخن گزار کو
تفسیر و معنی غزل شماره 414 حافظ
اکنون فرصتی مناسب برای شما فراهم گردیده تا بتوانی به مقصود خود برسی. اگر از این فرصت به نحو احسن استفاده کنی، مسلما به موفقیت های بزرگتری نیز دست خواهی یافت. اگرچه اکنون امکانات لازم را برای عملی نمودن نیت خود نداری، اما با کمی تلاش می توانی این امکانات را مهیا کنی. سعی خود را دوچندان کن که زمان رسیدن به آرزوهای دیرین است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حضرت حافظ در بیت های ششم و هفتم می فرماید: یار گفت آیا از لب لعل من آرزو و تمنای بوسه ای نداری؟ جواب داده ایم آری، من در این آرزو جان نثار کردم اما برای من قدرت و قوت دیدار نمی باشد. اگر چه حافظ خزانه دار گنج دانش و معرفت است اما از دست روزگار و اندوه آن، قریحه و استعداد سخن پرورش خاموش شده است.
- حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- انسان شوخ طبع و بذله گویی هستید و در عین شادی و خرسندی، دلی به اندازه کوه دماوند، پر از اندوه و غم دیگران و اطرافیان دارید. چون سرشت شما با مهر و محبت همراه است. راضی به ناراحتی و رنج کسی نیستید اما متاسفانه دیگران ارزش کار شما را نمی دانند و موجب آزار شما می شوند. اشکالی ندارد. خداوند واقعاً با شماست. بر او توکل کنید که همیشه موفق هستید.
- با افراد لاابالی و معتاد نشست و برخاست نکنید. قدری به اطراف خود نگاه کنید زیرا آینده ای بسیار درخشان در انتظار شماست. ممکن است این دغل دوستان گرد شیرینی، آن را خراب کند و کبوتر اقبال را به پرواز درآورد تا دیگر برنگردد.
- این نیت با اندکی صبر و شکیبایی عملی می گردد. اگر شتاب کنید و او را وسوسه سازید، کار خراب تر می شود. زمان در دستان شماست و همه چیز را حل می کند. فعلا اوضاع او خوبست. پسری زیبا در خانواده شما به دنیا می آید.
- اگر سه ویژگی در کسی باشد، خداوند وی را تحت حمایت خود حفظ می کند و او را به بهشت می برد.ملایمت با تهی دستانمهربانی و محبت به پدر و مادر نیکی به زیر دستان
- پس این سه ویژگی را در زندگی حفظ کن.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 414 حافظ
تفسیر بیت یکم: گل خوشدلی می‌روید ساقی گلچهره کجاست؟ باد بهاری می‌وزد شراب خوشگوار کجاست؟
تفسیر بیت دوم: هر گل تازه روییده یادآور گلچهره‌ای است که در خاک خفته، اما گوش شنوا و دیده عبرت گیرنده وجود ندارد.
تفسیر بیت سوم: در مجلس عیش و شادی بوی خوش آرزو و مقصود به مشام نمی‌رسد؛ ای نفس خوشبوی سحری، بوی معطر زلف یار کجاست؟
تفسیر بیت چهارم: ای باد صبا، تاب و تحمل جلوه‌گری گل را ندارم؛ دست به خون دل یازیده و دراز کرده‌ام، برای خاطر خدا بگو معشوق کجاست؟
تفسیر بیت پنجم: شمع سحری از روی خیره‌سری لاف برابری با چهره تو زد. دشمن زبان دراز شد. خنجر آبدار کجاست تا آن را خاموش سازم؟
تفسیر بیت ششم: یار گفت مگر آرزوی بوسه از لب‌های سرخ من نداری؟ از شوق این آرزو جانم از دست رفت، اما توان و اجازه این کار را ندارم.
تفسیر بیت هفتم: هرچند حافظ در سخن‌سرایی خزینه‌دار گنج دانش و معرفت است، اما از غم روزگار فرومایه ذوق سخن‌پردازی ندارد.
