تفسیر و معنی غزل شماره 257 حافظ – روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر

روی بنما و مرا گو که ز جان دل برگیر
پیش شمع آتش پروانه به جان گو درگیر

در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ
بر سر کشته خویش آی و ز خاکش برگیر

ترک درویش مگیر ار نبود سیم و زرش
در غمت سیم شمار اشک و رخش را زر گیر

چنگ بنواز و بساز ار نبود عود چه باک
آتشم عشق و دلم عود و تنم مجمر گیر

در سماع آی و ز سر خرقه برانداز و برقص
ور نه با گوشه رو و خرقه ما در سر گیر

صوف برکش ز سر و باده صافی درکش
سیم در باز و به زر سیمبری در بر گیر

دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش
بخت گو پشت مکن روی زمین لشکر گیر

میل رفتن مکن ای دوست دمی با ما باش
بر لب جوی طرب جوی و به کف ساغر گیر

رفته گیر از برم و زآتش و آب دل و چشم
گونه‌ام زرد و لبم خشک و کنارم تر گیر

حافظ آراسته کن بزم و بگو واعظ را
که ببین مجلسم و ترک سر منبر گیر

---

تفسیر و معنی غزل شماره 257 حافظ

انسانی عاشق و صادق هستی که برای یار از همه وجود خود مایه می گذاری. تنها مشکلت دست تنگی است که تو را از آینده بیمناک کرده است. نگرانی تو بیهوده است. از زندگی خود لذت ببر و به خدای بزرگ توکل کن که اگر او را داشته باشی از تمام مخلوقات بی نیاز خواهی بود. زمینه را مساعد و نیت خود را عملی گردان که خیر است.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 257 حافظ

تفسیر بیت یکم: چهره خودت را نشان بده و به من بگو تا دست از جان خود بشویم. بگذار آتش درون دل پروانه در حضور شمع رویت به جانش آتش بزند.

تفسیر بیت دوم: نگاهی به لب تشنه ما کن و آب (بوسه) از آن مضایقه مکن. بر سر کسی که در راه عشق تو کشته شده است قدم نهاده، او را از خاک گور جدا کن. یعنی به او زندگی دوباره ببخش.

تفسیر بیت سوم: اگر درویش نقره و طلا ندارد از او دوری مکن. اشکی را که در غمت از دیده می‌بارد به جای نقره و رنگ زرد چهره اش را به‌جای طلا فرض کن.

تفسیر بیت چهارم: چنگ بنواز و ترانه‌ای ساز کن و اگر چوب عود نیست که با سوزاندن آن هوا معطر گردد ناله و اعتراض مکن. عشق مرا به‌جای آتش، دلم را به‌جای عود و تن مرا به‌جای آتشدان عودسوز به حساب بیاور.

تفسیر بیت پنجم: مشتاقانه در رقص جمع صوفیان شرکت کن و به هنگام رقصیدن لباس زهد را از سر به در آور و به کناری بینداز. در غیر این صورت از جمع کناره گرفته و خرقه ما را برداشته به سر خود بکش.

تفسیر بیت ششم: خرقه پشمین خشن و ناصاف را از سر به در آور و شراب زلال و صاف بنوش. پول خرج کن و با صرف کردن طلا معشوق سیمین بدنی را در آغوش بگیر.

تفسیر بیت هفتم: از دوست بخواه که یارِ موافق ما بماند، آن‌وقت حتی اگر هر دو جهان دشمن باشند مهم نیست. از بخت بخواه که به ما پشت نکند گو اینکه سراسر زمین را لشکر دشمن تصرف کند.

تفسیر بیت هشتم: ای دوست، فکر رفتن را از سر بیرون کن و زمانی اندک نزد ما بنشین. در کنار جوی و سبزه پیاله شراب را در دست گیر و به شادمانی بپرداز.

تفسیر بیت نهم: چنین فرض کن که از پیش من رفته‌ای و در فراق تو از آتش دل و اشک چشم، رخسار و لب‌هایم زرد و خشک و کنارم از آب دیده‌تر شده است.

تفسیر بیت دهم: ای حافظ، مجلس عیش و شادی را روبراه کن و به واعظ بگو که بیا و مجلس نشاط‌آور مرا بنگر و از سر کرسی وعظ و جلسه ملال‌آور آن در گذر.