تفسیر و معنی غزل شماره 216 حافظ –آن یار کز او خانه ما جای پری بود
آن یار کز او خانه ما جای پری بود
دل گفت فروکش کنم این شهر به بویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود
تنها نه ز راز دل من پرده برافتاد
تا بود فلک شیوه او پرده دری بود
منظور خردمند من آن ماه که او را
با حسن ادب شیوه صاحب نظری بود
از چنگ منش اختر بدمهر به در برد
آری چه کنم دولت دور قمری بود
عذری بنه ای دل که تو درویشی و او را
در مملکت حسن سر تاجوری بود
اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود
خوش بود لب آب و گل و سبزه و نسرین
افسوس که آن گنج روان رهگذری بود
خود را بکش ای بلبل از این رشک که گل را
با باد صبا وقت سحر جلوه گری بود
هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یمن دعای شب و ورد سحری بود
تفسیر و معنی غزل شماره 216 حافظ
کسی که به او دل سپرده ای از تو جدا خواهد شد و تو کسی را که برایت همچون گنجی گرانبهاست از دست خواهی داد زیرا او به دنبال یک زندگی پر تجمل است که تو از عهده آن بر نخواهی آمد. بهتر است با این حقیقت سازش کنی و خود را عذاب ندهی، زیرا صلاح تو در این جدایی است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حضرت حافظ می فرماید: از این نیت دست بردار که هیچ چیز در این دنیا پایدار نمی باشد بویژه اینکه وسایل و امکانات لازم برای اجرای این نیت را فراهم نکرده اید و می خواهید با عجله این کار عملی گردد که فعلاً مقدور نیست و به صلاح هم نمی باشد.حافظ این غزل را در سوگ فرزندش سروده است پس در حقیقت مرثیه ای می باشد.
- روزهای سختی بر شما گذشته و می گذرد که مجبور به تحمل سختی و ناراحتی خواهید شد. باید با صبر و شکیبایی پذیرای آن باشید.
- بیمار شفا نمی یابد. قرض همچنان باقی است. تغییر شغل ابداً به صلاح نمی باشد. برای ازدواج و طلاق هر دو زود است. به شرط کوشش، تلاش، استفاده از وقت، دقت و توکل بر خدا می توانید موفق باشید.
- ویژگی های شما عبارت اند از: مغرور، والا مقام، مهاجم، پر سرو صدا، با حس مالکیت قوی، سخاوتمند، عاشق پیشه، وسواسی، شیک پوش، مذهبی و با اراده.
- پس محبت را روا دارید و تلاش را از دست ندهید که آنها پیشرفت شما را می خواهند.
- به پدر و همسر خود بگویید دست از ریسک کردن بردارند که سلامتی آنها به خطر خواهد افتاد و اوضاع آنان دگرگون می شود.
- گربه دم حجله کشتن هم اندازه ای دارد. منم کردن و به رخ کشیدن بیش از اندازه ضررهای جبران ناپذیری دارد. بیش از این پا پیچ او نشوید و مواظب حرکات خود باشید و به او اجازه کار بدهید تا تصمیم درست بگیرد. موفق خواهید بود. فردا خبری خوش دریافت می کنید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 216 حافظ
تفسیر بیت یکم: آن محبوب که به خاطر وجود او خانه ما همچون جایگاه فرشتگان در امن و امان بود، سراپایش مانند فرشته عاری از عیب بود و بدی در وجودش نداشت.
تفسیر بیت دوم: دل گفت که به امید او در این شهر می‌مانم یا معنی دوم اینکه بوی خوش او را در همه شهر می‌پراکنم، بیچاره خبر نداشت که محبوبش عازم سفر است.
تفسیر بیت سوم: در این جهان نه تنها راز دل من آشکار شد بلکه روزگار پیوسته راه و رسمش همین افشاگری بوده است.
تفسیر بیت چهارم: آن محبوب خردمند و مورد نظر من که ماهرو و در عین آراستگی و ادب نکته‌سنج نیز بود…
تفسیر بیت پنجم: (در ادامه بیت قبل) طالع ناسازگار او را از دستم ربود. بلی! چه می‌شود کرد؟! این پیش‌آمد از دولت دوره قمری بود. حافظ واژه «دولت» را به طعنه و تمسخر به کار می‌برد و منظورش نکبت است.
تفسیر بیت ششم: ای دل، این پوزش را از محبوب بپذیر، زیرا تو درویش و ندار هستی و او در کشور حسن، شخصیتی تاجدار و صاحب‌نام بود.
تفسیر بیت هفتم: تنها اوقات خوب و خوش ما زمانی بود که با دوست سپری شد، بقیه اوقات عمر در بی‌ثمری و غفلت گذشت.
تفسیر بیت هشتم: به سر بردن کنار جویبار، گل سرخ، چمن و گل نسرین صفایی به‌سزا داشت. اما حیف که آن همه صفا و خوشی گرانقدر، گذرا بود.
تفسیر بیت نهم: ای بلبل، جای آن دارد که خودت را از درد حسد، از پای درآوری که معشوقت، گل، به هنگام سحر با نسیم صبا عشوه‌گری و عشق‌ورزی می‌کرد.
تفسیر بیت دهم: خداوند هر گنج خوشبختی که به حافظ ارزانی داشت به برکت دعای شبانه و اوراد صبحگاهی او بود.
