تفسیر و معنی غزل شماره 132 حافظ –به آب روشن می عارفی طهارت کرد

به آب روشن می عارفی طهارت کرد
علی الصباح که میخانه را زیارت کرد

همین که ساغر زرین خور نهان گردید
هلال عید به دور قدح اشارت کرد

خوشا نماز و نیاز کسی که از سر درد
به آب دیده و خون جگر طهارت کرد

امام خواجه که بودش سر نماز دراز
به خون دختر رز خرقه را قصارت کرد

دلم ز حلقه زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد

اگر امام جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد

---

تفسیر و معنی غزل شماره 132 حافظ

در زندگی گذشته خود ندانم کاری های بسیاری کرده ای که اکنون که به گذشته نگاه می کنی حتی خودت هم علت کارهایت را نمی فهمی. درست است که تاکنون هیچ سودی از عمر نبرده ای ولی اکنون که خداوند فرصت دیگری در اختیارت قرار داده با توکل به او و از سر صدق نیت از نو شروع کن که گذشته ات نیز جبران خواهد شد.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 132 حافظ

تفسیر بیت یکم: صاحبدلی در موقع صبح که به میخانه رفت، با آب پاک شراب وضو گرفت. حافظ واژه «زیارت» را به خاطر نشان دادن مقام والا و جایگاه میکده بکار برده است.

تفسیر بیت دوم: به محض آنکه پیمانه طلایی و زرین خورشید پنهان شد و آفتاب غروب کرد، هلال ماه عید، به گردش ساغر در مجلس فرمان داد.

تفسیر بیت سوم: نماز و دعای آن کسی مقبول و پسندیده است که از روی دردمندی و نیاز، با اشک چشم و خون جگر خویش وضو گرفت.

تفسیر بیت چهارم: پیشوای دینی که تصمیم داشت نماز را طولانی و با تأنی بخواند، با شراب سرخ که خون دختر تاک است، خرقه خود را کوتاه ساخت. بلندی خرقه نماد زهد ریایی است.

تفسیر بیت پنجم: دلم از حلقه گیسوی یار، به بهای جان خود، فتنه را خریداری نمود. نمی‌دانم چه بهره‌ای مشاهده کرد که این معامله را انجام داد.

تفسیر بیت ششم: اگر که پیشنماز مسجد، امروز سراغ مرا گرفت، به او خبر بدهید که حافظ با شراب معرفت وضو گرفته است.