تفسیر و معنی غزل شماره 439 حافظ – دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی

دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
کز عکس روی او شب هجران سر آمدی

تعبیر رفت یار سفرکرده می‌رسد
ای کاج هر چه زودتر از در درآمدی

ذکرش به خیر ساقی فرخنده فال من
کز در مدام با قدح و ساغر آمدی

خوش بودی ار به خواب بدیدی دیار خویش
تا یاد صحبتش سوی ما رهبر آمدی

فیض ازل به زور و زر ار آمدی به دست
آب خضر نصیبه اسکندر آمدی

آن عهد یاد باد که از بام و در مرا
هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی

کی یافتی رقیب تو چندین مجال ظلم
مظلومی ار شبی به در داور آمدی

خامان ره نرفته چه دانند ذوق عشق
دریادلی بجوی دلیری سرآمدی

آن کو تو را به سنگ دلی کرد رهنمون
ای کاشکی که پاش به سنگی برآمدی

گر دیگری به شیوه حافظ زدی رقم
مقبول طبع شاه هنرپرور آمدی

---

تفسیر و معنی غزل شماره 439 حافظ

سفر کرده ای که منتظرش هستی به زودی از راه خواهد رسید (حاجتی که داری به زودی روا خواهد شد). تسلیم تقدیر و سرنوشت باش زیرا بعضی امور با زور و زر مهیا نمی شود. کسانی که به تو بدی می کنند به خدا واگذار کن. او بهترین انتقام گیرنده است و داد مظلوم را از ظالم خواهد ستاند. پس تو آینه ی دل را با غبار کینه سیاه نکن.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 439 حافظ

تفسیر بیت یکم: شب پیش در خواب دیدم یک ماه در آسمان طلوع کرد که از تابش رخسارش شب فراق به سر آمد و به روز وصال مبدل شد.

تفسیر بیت دوم: خوابم چنین تعبیر شد که محبوب سفررفته از راه می‌رسد، کاش هرچه زودتر از در وارد می‌شد.

تفسیر بیت سوم: ساقی خوش‌یمن من، یادش بخیر باد که همیشه با جام و پیاله شراب از در وارد می‌شد.

تفسیر بیت چهارم: چه خوب می‌شد اگر شهر و دیار خود را در خواب می‌دید تا خاطره‌های دوستی‌ها، او را به سوی ما بازمی‌گردانید.

تفسیر بیت پنجم: اگر بهره‌برداری از لطف ازلی با قدرت و ثروت به‌دست می‌آمد، آب حیات که خضر یافت، نصیب اسکندر شده بود.

تفسیر بیت ششم: یاد آن روز‌هایی به‌خیر که هر لحظه از بام و در خانه، پیغام و نامه آن محبوب به من می‌رسید.

تفسیر بیت هفتم: هرگز پاسبان و نگهبان تو این همه فرصت ستمکاری نمی‌یافت اگر شبی مظلومی برای دادخواهی دست دعا به درگاه خدا بلند می‌کرد.

تفسیر بیت هشتم: پختگان و مبتدیان راه سیر و سلوک از شور عشق چه می‌دانند؟ در جستجوی شخصی پرحوصله، بی‌باک و برگزیده باش.

تفسیر بیت نهم: کاش آن کسی که تو را به سنگدل بودن تشویق کرد، پایش به سنگ مشکلات برمی‌خورد.

تفسیر بیت دهم: اگر شاعر دیگری مانند حافظ شعر می‌سرود، سخنش مورد قبول و پسند شاه هنرشناس قرار می‌گرفت.