تفسیر و معنی غزل شماره 83 حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
ور ز هندوی شما بر ما جفایی رفت رفت
برق عشق ار خرمن پشمینه پوشی سوخت سوخت
جور شاه کامران گر بر گدایی رفت رفت
در طریقت رنجش خاطر نباشد می بیار
هر کدورت را که بینی چون صفایی رفت رفت
عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار
گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت
گر دلی از غمزه دلدار باری برد برد
ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت
از سخن چینان ملالتها پدید آمد ولی
گر میان همنشینان ناسزایی رفت رفت
عیب حافظ گو مکن واعظ که رفت از خانقاه
پای آزادی چه بندی گر به جایی رفت رفت
تفسیر و معنی غزل شماره 83 حافظ
نسبت به کسانی که دوستشان داری سختگیر مباش و اگر خطایی از آنها دیدی به دل مگیر. در طریق عاشقی رنجیده شدن معنا ندارد. کدورتها را از دل خود بیرون بریز. شرط عاشقی صبر و تحمل است. ملامتها و سرزنشهای دیگران را اعتنایی مکن و خود را اسیر قید و بندهای دست و پاگیر دنیا مکن تا به خواسته های دلت برسی.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- او شما را زیاد دوست دارد اما شما نسبت به او بی محبتی روا می داری و ایشان تحمل می کند.
- خیلی ستم روا می داری. سعی کن از این کار دست برداری که آزار دادنش موجب دلسردی و بی محبتی می شود.
- شما شخصی مهربان، صمیمی، طناز، مؤدب، تودار، زیبا، بانمک و بخشنده هستید اما متاسفانه از رنج دادن دیگران لذت می بری و آن را نشانه قدرت و اهمیت خود می دانید.
- شما از زندگی خوبی برخوردار می باشید. بطوری که انگیزه حسادت دیگران را با زبان و حرکات خود فراهم کرده اید و آنها نسبت به زندگی شما کنجکاو شده اند. به دنبال فرصتی برای ضربه زدن به شما می باشند. پس لازم است که راز خود را پنهان نگه دارید و فعلاً آن را فاش نسازید.
- در زمینه علمی و تحقیقاتی پیروز می شوید ولی اگر عاشق شوید، در عشق شکست می خورید. در معامله بسیار سود خواهید برد و به زودی مقامی و شغلی به شما پیشنهاد میکنند که زندگی شما را تغییر خواهد داد.
- با کسی ملاقات خواهید کرد که اگر به سخنان او گوش دهید، به صلاح شماست.
- نذر خود را ادا کنید. مسافرت صلاح نیست اما از سفر کرده نیز فعلاً خبری نمی باشد. در معامله ای زیان کرده اید. به زودی جبران می شود. به پدر و مادر توجه مخصوص داشته باشید.
- در خانه شما را خیلی دوست دارند اما شما بی توجه هستید. درحالی که دیگران حسرت زندگی شما را می خورند ولی شما به زندگی دیگران توجه دارید. درحالی که خودتان از جهات مختلف نسبت به دیگران برتری و رجحان دارید، پس قدر و ارزش زندگی خود را بدانید.
- حضرت حافظ در بیت های سوم تا پنجم می فرماید: اگر خاطر عاشق از عشوه دلدار ناراحت شد، بشود. اشکالی ندارد. باید فراموش شود و اگر بین آنها بگو مگو پیش آمد، بیاید. مهم نیست. فراموش می شود. زیرا این موارد در برابر عظمت عشق ناچیز است. از سخنان سخن چینان هزار رنگ، بار ملامت باید کشید ولی اگر بین یاران و دوستان یک ناسزا گفته شود، باید فوری عفو کرد و به دل نگرفت. در راه عشق، رنج و رنجاندن، معنی و مفهومی ندارد. بلکه همان رنج نیز لذت بخش است. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 83 حافظ
تفسیر بیت یکم: اگر از دست زلف مشکین تو خطایی سر زد مهم نیست و ما از آن رنجیده خاطر نمی شویم یعنی ، هر ستمی که از خودت و یا از اسباب حُسنت به ما می رسد ، تو معذوری و ما آن را با کمال میل می پذیریم و رد نمی کنیم .
تفسیر بیت دوم: اگر برق عشق ، خرمن وجودِ یک پشمینه پوش را بسوزاند مهم نیست . یعنی اگر وجودِ عاشق گدا را آتش عشق بسوزاند ، هیچ مهم نیست و ما شکایت از آن نمی کنیم . زیرا مرام و شأنِ عاشق ، سوختن در آتش عشق است . و اگر جور و ستم پادشاهِ کامران بر گدایی رسید مهم نیست . یعنی عشق یک پادشاهِ قهّار است که هر کار کند موردِ سؤال قرار نمی گیرد . [ پشمینه پوش = کنایه از عاشق گدا ]
تفسیر بیت سوم: در طریقِ عشاق رنجانیدن خاطر و رنجیده شدن وجود ندارد . یعنی جایز نیست . پس حالا هر کدورتی که دیدی ، حالا وقتِ صلح و صفا است و آن کدورت گذشت و دیگر به خاطرها نمی آید . [ رنجش = آزردگی / کدورت = رنجش و دل آزردگی ]
تفسیر بیت چهارم: ای دل ، در عاشقی تحمل لازم است . ثابت قدم باش . یعنی در طریق عشق باید عاشق در برابر هر بلا و جفا صابر باشد ، یعنی در طریق عشق هر چه پیش آید باید عاشق آن را تحمل کند و ترک قیل و قال نماید . [ پایدار = ثابت قدم ]
تفسیر بیت پنجم: اگر خاطر یک عاشق از غمزۀ دلدار باری بُرد ، یعنی اگر عاشقی از معشوق رنجش یا کدورتی پیدا کرد . دیگر آن فراموش می شود و هرگز تکرار نمی گردد . [ اگر مابین جان و جانان ، ماجرایی رخ داده است آن هم گذشت و بار دیگر آن را به خاطر نمی آورند ]
تفسیر بیت ششم: از غمّازان هزار جور آواز شنیده و ملالتها دیده می شود . یعنی غمّازان از سرزنش عشاق فارغ نیستند . امّا اگر مابین یاران و دوستان یک ناسزا و یا یک امرِ نامعقولی واقع گردد فوری عفو می شود و از خاطرها محو می گردد . خلاصه آنچه از غمّاز ظاهر می شود ، در هر زمانی جور و جفا و آزار است امّا مابین عشاق هر ماجرای مهمی هم که اتفاق افتد مستور می ماند و دیگر به خاطر نمی آید . [ سخن چین = غمّاز / پدید = آشکار / همنشینان = مصاحبان / ناسزا = آنچه لایق نباشد ]
تفسیر بیت هفتم: ای واعظ ، اگر حافظ از خانقاه رفت عیبش مگیر . زیرا پای شخصِ آزاد را برای چه می بندی . پس اگر به جایی رفت ، رفت . یعنی اگر حافظ خانقاه را ترک نمود و رفت ، ای واعظ مانعِ او مباش زیرا او یک شخصِ آزاد است و یک آدم بی قید است . زیرا کسانی که لاقیدند آن جا هستند که دوست دارند .
