تفسیر و معنی غزل شماره 446 حافظ –صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
به یادگار بمانی که بوی او داری
دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست
توان به دست تو دادن گرش نکو داری
در آن شمایل مطبوع هیچ نتوان گفت
جز این قدر که رقیبان تندخو داری
نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داری
به جرعه تو سرم مست گشت نوشت باد
خود از کدام خم است این که در سبو داری
به سرکشی خود ای سرو جویبار مناز
که گر بدو رسی از شرم سر فروداری
دم از ممالک خوبی چو آفتاب زدن
تو را رسد که غلامان ماه رو داری
قبای حسن فروشی تو را برازد و بس
که همچو گل همه آیین رنگ و بو داری
ز کنج صومعه حافظ مجوی گوهر عشق
قدم برون نه اگر میل جست و جو داری
تفسیر و معنی غزل شماره 446 حافظ
کسی را در نظر داری ولی در دل سپردن به او دچار تردید هستی. خیالت راحت باشد می توانی به او اطمینان کنی. او فرد لایقی است ولی دوستان نابابی در گرد او جمع شده اند که باید سعی کنی آنها را از او جدا کنی و این میسر نمی شود مگر آنکه آنچنان به او محبت نمایی که او را از مهر و محبت دوستان نااهلش بی نیاز سازی.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حضرت حافظ در بیت های هفتم تا نهم می فرماید: ادعای فرخ و شکوه فرمانروایی در جهان زیبایی، شایسته توست علاوه بر اینکه خودت زیبا هستی، چاکران زیباروی هم داری. تنها لباس زیبایی بر قامت تو شایسته است زیرا مانند گل سراپا آراسته ای و رنگ و بوی دلپذیری داری. ای حافظ در گوشه صومعه زاهد، گوهر عشق الهی یافت نمی شود. اگر رغبت طلب داری و معرفت عشق را می خواهی، از صومعه گام بیرون بگذار.حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- این نیت با شرایط زمانی و مکانی مناسبت دارد ولی رقیبان سرسختی سر راه شما قرار دارند که باید سرعت عمل و دقت خود را افزایش بدهید. با استادی ماهر و با تجربه مشورت کنید تا حتماً موفق شوید.
- ستاره بخت شما در برج سعد قرار دارد. موفقیت و کامیابی همگام شما می باشد و جای هیچ گونه نگرانی و ناراحتی وجود ندارد. اگر قدری ناراحت به نظر می رسید، بر اثر تردید و وسواس شما است که باید از آن دست بردارید ولی حتماً موفق می شوید. بنابراین به سخنان دشمنان و حسودان گوش ندهید.
- ویژگی های شما عبارت اند از: مخالف شتابزدگی، رک گو، با محبت، با گذشت، دوستدار خانواده، گرم مزاج، بذله گو، منطقی، مهربان و شیک پوش.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 446 حافظ
تفسیر بیت یکم: ای نسیم صبا، تو بوی خوش آن گیسوی سیاه خوشبو را به همراه داری، امیدوارم وزش تو پیوسته برقرار بماند چرا که عطر یار را به خود آورده‌ای.
تفسیر بیت دوم: می‌توانم دلم را که جواهر رازهای جمال و عشق الهی در آن نگهداری می‌شود، به دست تو بسپارم به شرط آنکه از آن به‌خوبی نگهداری کنی.
تفسیر بیت سوم: سوای این نکته که نگهبانان بدرفتار و تندخو تو را در میان گرفته‌اند، بر اندام موزون و چهره دلپسند تو جای هیچ سخن و ایرادی نیست.
تفسیر بیت چهارم: ای گل، تو که گوش شنوا و نیروی درک خود را به آواز پرندگان یاوه‌سرا می‌دهی، دیگر چگونه آواز بلبل داستانسرا می‌تواند پسند خاطرت باشد؟
تفسیر بیت پنجم: با نوشیدن اندکی از شراب تو چنین سرمست شدم. بر تو گوارا باد. این شرابی که در سبوی توست از کدامین خُم برداشته‌ای؟ سبو کوزه سفالین کوچک است و خم ظرف سفالین بزرگ که در آن شراب یا سرکه می‌اندازند.
تفسیر بیت ششم: ای سرو کنار جوی، به سربلندی خود ناز مکن و فخر مفروش که اگر او را ببینی از خجالت سرافکنده خواهی شد.
تفسیر بیت هفتم: مانند آفتاب جهانتاب که بر همه زیبارویان جهان و کشور‌های حسن سروری دارد، ادعای سروری به تو می‌برازد، چرا که چاکران زیباروی فراوان داری.
تفسیر بیت هشتم: جامه عرضه زیبایی فقط بر اندام تو زیبنده است زیرا مانند گل به رنگ و بو و جمال آراسته هستی.
تفسیر بیت نهم: ای حافظ، در گوشه و کنار عبادتگاه صوفیان به دنبال گوهر عشق مگرد. اگر خواهان یافتن عشق هستی از آنجا بیرون برو.
