تفسیر و معنی غزل شماره 409 حافظ – ای خونبهای نافه چین خاک راه تو

ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو

نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو

خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال
از دل نیایدش که نویسد گناه تو

آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی
زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو

با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو

یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو

حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت
آتش زند به خرمن غم دود آه تو

---

تفسیر و معنی غزل شماره 409 حافظ

روزهای خود را با غم و اندوه سر می کنی و شبها را با بی تابی و بی خوابی. خود را به شدت عذاب می دهی و از زندگی ناامید و مأیوس شده ای. امید خود را هرگز از دست نده، چرا که جز شکست چیزی عاید انسان ناامید نمی شود. امیدوار باش که بعد از هر سختی، آسایشیست و تو نیز روزی از این غم و اندوه فارغ می شوی.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 409 حافظ

تفسیر بیت یکم: ای کسی که ارزش خاک زیر پای تو برابر با خونبها و دیه نافه آهوی چین است و خورشید در زیر سایه گوشه کلاه تو پرورش یافته است.

تفسیر بیت دوم: ای آنکه جان من فدای ناز و ادای چشم سیاه تو باد، از خانه بیرون خرام که نرگس با ناز و غمزه بیش از اندازه جلوه‌گری می‌کند.

تفسیر بیت سوم: مرا بکش و خونم را پایمال کن، زیرا هیچ فرشته‌ای با این زیبایی که تو داری راضی نمی‌شود که گناه تو را ثبت کند.

تفسیر بیت چهارم: تو باعث آرامش دل و خواب چشم جهانیان هستی. از این رو بر چشم و در دل جای گرفته و بر آن‌ها تکیه زده‌ای.

تفسیر بیت پنجم: هر شب از حسرت دیدار پرتو روی ماه تو با هر ستاره‌ای که در آسمان است گفتگو و درد دل دارم.

تفسیر بیت ششم: دوستان معاشر همه از هم جدا شده‌اند. تنها من در کنار درگاه تو که جایگاه اقبال و پیروزی است، مانده‌ام.

تفسیر بیت هفتم: ای حافظ، از لطف و توجه و احسان خداوندی نومید مشو زیرا عاقبت حرارت و دود آه تو خرمن غم و اندوه را آتش زده و از بین می‌برد.