تفسیر و معنی غزل شماره 447 حافظ – بیا با ما مورز این کینه داری

بیا با ما مورز این کینه داری
که حق صحبت دیرینه داری

نصیحت گوش کن کاین در بسی به
از آن گوهر که در گنجینه داری

ولیکن کی نمایی رخ به رندان
تو کز خورشید و مه آیینه داری

بد رندان مگو ای شیخ و هش دار
که با حکم خدایی کینه داری

نمی‌ترسی ز آه آتشینم
تو دانی خرقه پشمینه داری

به فریاد خمار مفلسان رس
خدا را گر می‌دوشینه داری

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی که اندر سینه داری

---

تفسیر و معنی غزل شماره 447 حافظ

لجبازی های تو بی مورد است. غرض ورزی ها را کنار بگذار و به نصیحت بزرگان گوش کن و به جای آنکه تجربه کنی از تجربیات دیگران استفاده کن. از بدگویی دوستان بپرهیز که مهر و محبت را از بین می برد. چاره کار تو دعای خیر دیگران است. پس از اطرافیان خود غافل مشو و حق هم صحبتی را فرو مگذار.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 447 حافظ

تفسیر بیت یکم: بیا و با ما این‌طور کینه‌توز مباش و دشمنی مورز، چرا که بر ما حق دوستی قدیمی داری.

تفسیر بیت دوم: به اندرز من گوش فرا‌دار که این پند همچون مروارید، از جواهری که در خزینه خودت داری باارزش‌تر است.

تفسیر بیت سوم: هیهات، تو که ماه و خورشید آینه‌گردان و نشان دهنده جمال تو هستند، رخسارت را به مردم رند آزاده نشان نمی‌دهی.

تفسیر بیت چهارم: ای زاهد، از رندان بدگویی مکن و بر حذر باش زیرا با بدگویی کردن گویی با قضا و قدر الهی دشمنی می‌کنی.

تفسیر بیت پنجم: آیا از سوز دل شعله‌ور من نمی‌ترسی؟ تو خوب می‌دانی جامه‌ای که پوشیده‌ای از پشم بوده و آتشگیر است. یعنی آه من خرقه تو را می‌سوزاند.

تفسیر بیت ششم: اگر از شراب شب پیش چیزی برایت باقی مانده، برای خاطر خدا، به‌وسیله آن تهیدستان بی‌نوا را که از خماری استمداد می‌طلبند، دریاب.

تفسیر بیت هفتم: ای حافظ، سوگند به قرآنی که در قلب و از حفظ داری، از شعر تو دلپذیرتر چیزی ندیدم.