تفسیر و معنی غزل شماره 417 حافظ – عیشم مدام است از لعل دلخواه
عیشم مدام است از لعل دلخواه
کارم به کام است الحمدلله
ای بخت سرکش تنگش به بر کش
گه جام زر کش گه لعل دلخواه
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
از دست زاهد کردیم توبه
و از فعل عابد استغفرالله
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم جانی و صد آه
کافر مبیناد این غم که دیده‌ست
از قامتت سرو از عارضت ماه
شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه
تفسیر و معنی غزل شماره 417 حافظ
اکنون که به لطف و عنایت الهی بخت به تو روی کرده و به آنچه سالها آرزویش می کردی رسیده ای، از گناهان گذشته خود توبه کن و کوتاهی های قبلی خود را جبران نما و هرگز خدا را فراموش نکن چرا که هر موفقیتی تنها به خواست و اراده او حاصل می شود.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حضرت حافظ در این غزل می فرماید: هیچ چیز بهتر از صبر عاشق نیست پس صبر از خدا بخواه. لباس رنگارنگ، زنار (کمر خدمت و طاعت) راه حق، نشانه ریا و دورویی است. پس ای درویش این رسم و روش را ترک کن.
- زمانی بود که با روی جانان خوش وقت بودم. به وصالش دل خوش داشتم. پس خداوند متعال در خصوص وصال جانان به وحشتمان نیندازد. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- از کار و حال خود راضی نمی باشید و در عین حال، در اندیشه چیزی و کسی هستید که چندان دلتان هم گواهی نمی دهد. بدانید که هر کار مهمی رنج بیشتری دارد و شما باید مصممانه گام بردارید. مبازره کنید تا پیروز شوید. زیرا موفقیت بدست آمده از تلاش بسیار شیرین و گواراست. بنابراین ترس و تردید را از خود دور کنید و بر خدا توکل نمایید.
- سرانجام این نیت بسیار عالی و خوب است اما ابتدا باید لوازم و اسباب آن مهیا گردد. پس به شما تبریک می گویم که شاهد مقصود را در آغوش خواهید گرفت. موفق باشید. نذری که نموده اید را ادا کنید و سوره مبارکه القلم را با حضور قلب و معنی بخوانید.
- دو صفت را خداوند دوست دارد و دو صفت را دشمن. دو صفتی که خدا دوست دارد، بخشش و گذشت است و دو صفتی را که دشمن دارد، بد خویی و بخل می باشد. بدانید که آدم لجباز و یکدنده همیشه بیماری است که عصا می خواهد.
- رنگ سفید یا بنفش برازنده شما می باشد که موجب اعتماد و احترام توام با حس تلاش و کوشش می گردد.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 417 حافظ
تفسیر بیت یکم: از لب لعل دلپذیر یار پیوسته زندگی خوشی دارم؛ خدا را سپاس که کار‌ها بر وفق مراد پیش می‌رود.
تفسیر بیت دوم: ای اقبال سرفراز من، یار را محکم در آغوش بفشار، گاهی از جام زرین شراب بنوش و گاه کام دل از لب سرخ یار برگیر.
تفسیر بیت سوم: مرشد‌های نادان و شیخ‌های راه از چاه باز نشناخته ما را به لاابالی‌گری شهره شهر کردند.
تفسیر بیت چهارم: به سبب رفتار ناهنجار زاهد و کار‌های ناپسند عابد مکار، از زهد و عبادت توبه کرده و به خدا پناه می‌برم.
تفسیر بیت پنجم: ای عزیز من، سرگذشت دوری تو را چگونه با دیدگانی پر از صد قطره اشک و جانی با صد ناله شرح دهم؟
تفسیر بیت ششم: این اندوه که از رشک اندام موزون و چهره زیبای تو به سرو بوستان و ماه آسمان دست داده نصیب کافر نشود.
تفسیر بیت هفتم: اشتیاق بوسیدن لب تو درس شبانه و دعای صبحگاهی را از یاد حافظ برد.
