تفسیر و معنی غزل شماره 204 حافظ –یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
یاد باد آن که چو چشمت به عتابم می‌کشت
معجز عیسویت در لب شکرخا بود
یاد باد آن که صبوحی زده در مجلس انس
جز من و یار نبودیم و خدا با ما بود
یاد باد آن که رخت شمع طرب می‌افروخت
وین دل سوخته پروانه ناپروا بود
یاد باد آن که در آن بزمگه خلق و ادب
آن که او خنده مستانه زدی صهبا بود
یاد باد آن که چو یاقوت قدح خنده زدی
در میان من و لعل تو حکایت‌ها بود
یاد باد آن که نگارم چو کمر بربستی
در رکابش مه نو پیک جهان پیما بود
یاد باد آن که خرابات نشین بودم و مست
وآنچه در مسجدم امروز کم است آنجا بود
یاد باد آن که به اصلاح شما می‌شد راست
نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود
تفسیر و معنی غزل شماره 204 حافظ
آنچه ذهن تو را پر کرده مرور خاطرات گذشته است. گذشته هرچه بود تمام شد. سرگرم شدن به گذشته انسان را از حال غافل می کند. به امروز خود بیاندیش و فردایت را با تلاش بسیار بساز که دیروز در دیروز دفن شد. اکنون فردا در انتظار توست، فردایی روشن با تلاش و کوشش مداوم تو.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- ویژگی های شما عبارت اند از: ساده، بی ریا، مهربان، صمیمی، خوش باور، تند خو، عصبانی، بی کلک، پر حرف، سخنران، اهل دل، عارف مسلک، شاد، نا آرام، متلاطم، جوشی، ولخرج، وسواسی، دلی با استعداد و اهل کتاب و مطالعه و فیلم.
- حضرت حافظ در بیت های دوم تا چهارم می فرماید: آن لحظه که نگاه تو با ناز و ملامت جان می گرفت و یا لب شیرینت، با معجره جان بخش عیسی گونه ات، جان می ببخشید، یاد باد. آن روز که در محفل محبت، شراب بامدادی نوشیده بودم و غیر از من و یار، کسی دیگر در آنجا نبود، توفیق الهی ما را همراهی می کرد. هرگز فراموش نباد.
- آن ایام که چهره تو شمع فروزان بزم شادی بود و دل در آتش، عشق گداخته من پروانه مانند بر اطراف آن، بی پروا می کرد. یاد باد. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- برای گذشته افسوس و حسرت خوردن دردی را دوا نمی کند. بلکه باید حال و آینده ر ا به دست آورید تا موفق شوید. زیرا هر چه به خود و دیگران سخت بگیرید، زندگی نیز به شما سخت خواهد گرفت. پس زندگی جدیدی بر مبنای تلاش، سرعت عمل و دقت بسازید.
- این نیت با کمی صبر و حوصله قابل اجراست. به شرط آنکه به یکی از مشاهد متبرکه بروید و نذر خود را ادا کنید.
- توفیق الهی همراه این نیت می باشد. پس جای نگرانی نیست. بیمار شفا می یابد. قرض ادا می شود. ازدواج عملی است. طلاق راهی طولانی دارد. مسافر شما حال رضایت بخشی دارد ولی فعلاً صلاح نمی داند به شما بگوید. خرید و فروش یکسان است.
- شما همسری مهربان و ۴ فرزند در طالع دارید. ملاقاتی در پیش و مسافرتی مهم خواهید داشت که به نفع شما خواهد بود. از طریق اینترنت و امواج، اطلاعات مفیدی همراه با تحولات سودمندی به دست می آورید. مبارک باشد.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 204 حافظ
تفسیر بیت یکم: این غزل از غزلیات زیبای خواجه حافظ شیرازی است که همه ابیاتش با «یاد باد آن که» آغاز می‌شوند و شاعر اتفاقات خوشایند سابق را به محبوب یادآوری می‌کند.
تفسیر بیت دوم: یادش بخیر آن زمانی که در پنهانی نگاه عنایت به ما داشتی و علامت و نشانه محبت تو بر روی صورت ما آشکارا نقش بسته بود.
تفسیر بیت سوم: یادش بخیر آن زمانی که وقتی نگاه تند و سرزنش‌آمیز چشم تو مرا از پای درمی‌آورد؛ (بلافاصله) لب شیرینت همچون معجزه حضرت عیسی که مرده را زنده می‌کرد، به من روح تازه‌ای می‌بخشید. یعنی تو همزمان نوش و نیش را داشتی.
تفسیر بیت چهارم: یادش بخیر آن زمانی که شراب صبحگاهی نوشیده، در محفل محبت و نشست خودمانی بجز من و محبوبم شخص دیگری نبود و توفیق الهی ما را همراهی می‌کرد.
تفسیر بیت پنجم: یادش بخیر آن زمانی که در محفلمان چهره تو، شمع نورانی شادی را روشن می‌کرد و این دل رنج‌کشیده مانند پروانه‌ای بود که بدون پروا و بی‌واهمه بر گرد شمع چهره‌ات به پرواز در می‌آمد.
تفسیر بیت ششم: یادش بخیر آن زمانی که در آن مهمانی کرامات اخلاقی و ادب و معرفت، (همه مؤدب نشسته بودند و) تنها کسی که از روال ادب خارج شده و خنده‌های مستانه سر می‌داد، شراب ناب بود. خنده مستانه صهبا یعنی خنده صدادار و آن وقتی است که شراب از ساغر به پیمانه جاری می‌شد و صدای فروریختنش به گوش می‌رسید.
تفسیر بیت هفتم: یادش بخیر آن زمانی شراب یاقوت‌رنگ در پیاله ریخته می‌شد، میان من و لعل لب تو گفتار‌ها وکردار‌ها صورت می‌گرفت. در اینجا حافظ شراب انگور را به یاقوت قرمز تشبیه کرده است.
تفسیر بیت هشتم: یادش بخیر آن زمانی که وقتی محبوب من کمر همت می‌بست تا به سفر برود، هلال ماه نو به همراه رکاب اسب او و ملازمش، مانند قاصد راه جهان را می‌پیمود. یعنی ماه نو در خدمتگزاری او حاضر بود. نکته مصرع دوم این است که هلال ماه نو به نعل اسب شباهت دارد.
تفسیر بیت نهم: یادش بخیر آن زمانی که ساکن خرابات و مست و از خود بی‌خود بودم و آن چیز‌هایی را که امروز در مسجد فاقد آن هستم، در آنجا داشتم. بعضی شارحان آنچه امروز در مسجد ندارد را حضور قلب می‌دانند و بعضی دیگر معاشرت رندان پاکدل و بدون ریا را گم‌شده حافظ می‌شمارند.
تفسیر بیت دهم: یادش بخیر آن زمانی که با تصحیح شما، مضامین صیقل نخورده و بکر اشعار حافظ صورت درست و منظم به خودش می‌گرفت. هرچند فحوای بیت مبالغه است و هیچ‌کس در شعر به پای حافظ نمی‌رسیده و قادر به تصحیح اشعار او نبوده، اما اشاره به این موضوع دارد که خود شاه شجاع یا به عقیده بعضی شاه ابواسحاق اینجو، از شعر سرودن بهره‌ای داشته است و به فنون نظم آشنا بوده است.
