تفسیر و معنی غزل شماره 434 حافظ –ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
وان گه برو که رستی از نیستی و هستی
گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو
هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی
با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش
بیماری اندر این ره بهتر ز تندرستی
در مذهب طریقت خامی نشان کفر است
آری طریق دولت چالاکی است و چستی
تا فضل و عقل بینی بی‌معرفت نشینی
یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی
در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی
خار ار چه جان بکاهد گل عذر آن بخواهد
سهل است تلخی می در جنب ذوق مستی
صوفی پیاله پیما حافظ قرابه پرهیز
ای کوته آستینان تا کی درازدستی
تفسیر و معنی غزل شماره 434 حافظ
سختی های روزگار تو را منزوی ساخته است. از این حالت انزوا خارج شو و پوسته ی خودپرستی را از پیرامون خود بشکن. دلت را از عشق و محبت لبریز کن و بدان برای رسیدن به شیرینی وصال و مقصود، تحمل تلخی های راه کاری آسان و سهل است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- عده ای ظاهراً صالح دور شما هستند. گول و فریب آنها را نخورید. پس از روش و طریقت مردان خدا کمک بگیر زیرا خامی علامت کفر است. پس از پیران طریقت و مردان خدا کمک بگیر که اگر توجه نکنی باز هم کفر است.
- قدری خودبین و خود رای هستی و این صفت باعث می شود که دیگران از اطراف شما پراکنده شوند. هر بلایی که به سرت می آید، بر اثر همین خود بینی و بزرگ بینی شماست.
- اگر مرد عمل و کردار نیستی، در این راه قدم نگذار زیرا راهی پر فراز و نشیب در پیش داری. اگر مصمم هستی، کمر همت ببند و با توکل بر خدا، پیش برو. پس پرده تردید را کنار بزن و عزم خود را جزم کن که موفقیت متعلق به شماست. آینده ای درخشان داری و موقعیت خوب برای انجام این نیت در حال شکل گرفتن است. نگران نباش.
- عبادت و بندگی که همراه با رسیدگی به وضع بندگان ناتوان و محروم خدا نباشد، بی ارزش است و ریا و فریب محسوب می شود.
- مسافرت صلاح نمی باشد. سفر کرده نمی آید. خرید و فروش هر دو سودآور می باشد. موفقیتی بزرگ در انتظار شماست. تغییر شغل و مکان راتوصیه می کنم.
- رنگ برازنده شما رنگ صورتی، نارنجی کم رنگ و سفید براق می باشد. این رنگ ها شما را باوقارتر و محبوب تر جلوه گر می سازد. سعی کنید لباس به رنگ سیاه را جز به ندرت نپوشید زیرا رنگ های تیره موجب افسردگی می شود.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 434 حافظ
تفسیر بیت یکم: دلا یک نفس بی‌عشق مباش و از بیخودی و مستی خود را فارغ مساز و آنگاه به راه معرفت حق بپوی که از بند هست و نیست و تعلقات به یقین رهایی خواهی یافت.
تفسیر بیت دوم: همانا تا جان در پیکر است به کار معشوق بپرداز و مهر بورز، چه روی به هر جانب که آری و هرچه را بپرستی از خودپرستی نکوتر است، زیرا تو را از خود می‌رهاند.
تفسیر بیت سوم: در پیمودن طریق عشق با وجود سستی و اندکی توان غمگین مباش، چه در این راه نسیم‌آسا بیمار و افتان و خیزان بودن بهتر از تن پروردن است.
تفسیر بیت چهارم: در آیین درویشی ناپختگی و سست‌کوشی علامت کافری و ناسپاسی است، بلی راه رسیدن به سعادت ابدی در طلب کوشیدن و جلد و چالاک بودن است.
تفسیر بیت پنجم: چندان‌که به دانش و خرد خود به دیده تحسین بنگری، از معرفت حق دور مانی، یک سخن لطیف و سنجیده با تو درمیان می‌نهم: از خودبینی دست بردار تا رستگار شوی.
تفسیر بیت ششم: در پیشگاه والای معشوق به عظمت مقام خود اگر به بلندی آسمان هم باشد، التفاتی مکن، چه با این اندیشه تواند بود که از اوج سرافرازی به خاک خواری و ذلت افتی.
تفسیر بیت هفتم: اگرچه نیش خار جانکاه است، رنگ و بوی گل عذر درشتی خار را خواهد خواست و به لطافت تلافی خواهد کرد، آری تحمل مزه تلخ باده در قیاس با خوشی که از مستی آن پدید می‌آید دشوار نیست.
تفسیر بیت هشتم: صوفیان ریاکار زاهدنما باده می‌نوشند و حافظ از شیشه بزرگ شراب پرهیز می‌کند، ای پشمینه‌پوشانی که برای طهارت ظاهر جامه آستین‌کوتاه می‌پوشید، تا کی از حدود شرع تجاوز می‌کنید و به میگساری می‌پردازید؟ پوشیدن آستین کوتاه در آن روزگار عادت صوفیان بوده است،
