تفسیر و معنی غزل شماره 373 حافظ – خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم

خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم

سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
علم عشق تو بر بام سماوات بریم

خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بریم

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز
تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم

---

تفسیر و معنی غزل شماره 373 حافظ

برخیز و اراده کن که وقت عمل است. تردیدها را از خود دور کن و به عهدهایی که بسته ای وفا کن چرا که اگر دیر بجنبی و به موقع کاری انجام ندهی پشیمانی به بار خواهد آورد. در مشکلات این راه به خدا پناه ببر و چون محتاج یاری شدی به جای آنکه آبروی خود را نزد هر انسان بی مقداری بریزی از خدای حاجت دهنده یاری بگیر.

نتیجه تفال شما به دیوان حافظ

برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید

---

توضیحات غزل شماره 373 حافظ

تفسیر بیت یکم: ای دل، برخیز تا لباس زاهدانه صوفی را به عشرتکده برده، به خراباتیان بسپاریم و گفتار‌های خودپسندانه و گزافه‌گویی‌های صوفیان را در بازار یاوه‌گویان خرافه‌پرست بازگو کنیم.

تفسیر بیت دوم: برای عیاران زرنگ فارغ از دنیا، به عنوان سوغاتی و تحفه سفر، لباس بایزید بسطامی و سجاده گزافه‌گویی را هدیه کنیم.

تفسیر بیت سوم: برای اینکه همه خلوت‌نشینان منزل پیر و مراد مناجات‌کننده، به شراب صبحگاهی روی آورند، چنگ‌زن بامدادی را به در خانه آن مراد شب زنده‌دار بفرستیم تا همزمان صرف شراب صبوحی، چنگ بنوازد.

تفسیر بیت چهارم: آن پیمانی را که در صحرای اِیمَن، مانند حضرت موسی با تو بستیم، در حالی‌که به زبان بلند می‌گوییم «خود را به من بنما» تا وعده‌گاه نهایی ادامه می‌دهیم.

تفسیر بیت پنجم: طبل شکوه و عظمت تو را بر فراز بام عرش به صدا درآورده و پرچم عشق تو را برفراز آسمان‌ها برافرازیم.

تفسیر بیت ششم: خاک اقامتگاه تو را در فردای قیامت، در آن صحرای محشر به عنوان افتخار بر فرق سر خود جای دهیم.

تفسیر بیت هفتم: و اگر در این راهی که در پیش گرفته‌ایم زاهد ما را سرزنش کند، او را از بهشت و جایگاه خیالی‌اش به زندان مجازات بیندازیم.

تفسیر بیت هشتم: باید از خرقه پشمینه به گناه آلوده خود خجالت بکشیم اگر با این بضاعت کمال و فرهنگ ناچیزمان، مدعی خرق عادات اولیا شویم.

تفسیر بیت نهم: اگر این دل ما به ارزش وقت پی نبرد و کار شایسته‌ای انجام ندهد چه بسیار شرمندگی‌ها که از این نحوه بهره‌برداری اوقات خود خواهیم کشید.

تفسیر بیت دهم: از سقف بلند مزین به صور هندسی یعنی آسمان بلا می‌بارد، برخیز تا از شر این آسیب‌ها به میکده معرفت پناه ببریم.

تفسیر بیت یازدهم: آخر تا چه وقت در بیابان هوا و هوس سردرگم و معطل بمانیم؟ باید راه را بپرسیم تا شاید به معانی مهم و باارزش و راز آفرینش پی ببریم.

تفسیر بیت دوازدهم: ای حافظ، آبروی خویش را در برابر هر فرومایه و پست‌فطرت از بین مبر، بهتر است که خواسته‌های خودت را پیش پروردگار برآورنده حاجات ببری.