تفسیر و معنی غزل شماره 227 حافظ – گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود
رندی آموز و کرم کن که نه چندان هنر است
حیوانی که ننوشد می و انسان نشود
گوهر پاک بباید که شود قابل فیض
ور نه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود
اسم اعظم بکند کار خود ای دل خوش باش
که به تلبیس و حیل دیو مسلمان نشود
عشق می‌ورزم و امید که این فن شریف
چون هنرهای دگر موجب حرمان نشود
دوش می‌گفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود
حسن خلقی ز خدا می‌طلبم خوی تو را
تا دگر خاطر ما از تو پریشان نشود
ذره را تا نبود همت عالی حافظ
طالب چشمه خورشید درخشان نشود
تفسیر و معنی غزل شماره 227 حافظ
اگر می خواهی به سعادت و افتخار برسی باید گوهر پاک سرشت انسانی خود را پیدا کنی و از شر بدکاران و بدخواهان به خدا پناه ببری. عشقی که در دل داری موجب خرسندی تو خواهد شد و از آن پشیمان نمی شوی. همتت را بلند کن و تلاشت را مضاعف تا به بالاترین درجات برسی.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- اگر کسی به شما فخر و ناز کرد، به او توجه نکن زیرا ارزش واقعی شما بمراتب از دیگران بیشتر است. شما با آن قلب و نیت پاک، همیشه موفق و پیروز هستید و از دشمنان کاری ساخته نمی باشد. کسی به شما بدی کرده. او را به خداوند واگذار کن و از صمیم قلب از قادر یکتا بخواهید که به او جزا دهد. خواهید دید که عبرت خاص و عام می شود.
- اگر چه هدف شما بسیار متعالی است اما باید تلاش را بیشتر کنید ولی مواظب باشید. برای رسیدن به آن دست به اقدامات ناخوشایند نزنید چون خداوند ناظر بر کار شماست. بنابراین با صداقت و خلوط نیت اقدام کنید که تا خداوند به شما کمک کند.
- حضرت حافظ در بیت های دوم تا چهارم می فرماید: رندی و قلندری بیاموز و بخشش کن زیرا چندان هنری نیست که حیوان شراب نخورد و انسان نباشد. پس کسی که فاقد این دو باشد، حیوانی بدون هنر است. اصل و گوهر انسان باید پاک باشد تا مورد فیض الهی قرار گیرد وگرنه هر سنگ و گلی، جواهر قیمتی نمی شود. پس استعداد ذاتی لازم است. نام مقدس خداوند کار خود را می کند. ای دل تو خوش باش و با خدا باش و از مکر و حیله دوری کن. زیرا با حیله و مکر، دیو و شیطان مسلمان نمی شود و رو به راه نمی گردد. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- ویژگی های شما عبارت اند از: وظیفه شناس، استثنایی، جدی، مسئول، مصمم، کاری، لجباز، مغرور، متین، محتاط، پشتکاردار، دور اندیش، پول دوست، مهربان، حساس، ناقلا و زیرک.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 227 حافظ
تفسیر بیت یکم: هر چند تحمل این سخن برای خطیب شهر آسان نیست، (اما می‌گویم تا بداند:) مادام که نیرنگ و ریا و چرب‌زبانی به کار می‌گیرد نمی‌تواند نام مسلمان بر خود نهد.
تفسیر بیت دوم: راه بی قید و بند بودن و آزادگی را در پیش بگیر و بزرگوار باش، چرا که این برای یک موجود، هنر و امتیازی محسوب نمی‌شود که باده ننوشد و انسان با فضیلتی نشود.
تفسیر بیت سوم: سرشتِ بی‌آلایش لازم است تا لایق بخشش و دریافت مواهب الهی شود وگرنه سنگ و گل در دریا به مروارید و مرجان مبدل نمی‌شوند.
تفسیر بیت چهارم: ای دل، آسوده خاطر باش که نام بزرگ خداوندی کار خود را خواهد کرد؛ و دیو با پنهان کردن حقیقت و حیله‌گری نمی‌تواند جانشین حضرت سلیمان شود.
این بیت به نگین انگشتر حضرت سلیمان اشاره می‌کند که بر آن اسم اعظم نقش بوده و بواسطه آن، سلیمان بر همه موجودات ازجمله جن و انسان و حیوان حکومت می‌کرده است. یک دیو برای چند روز آن انگشتری را ربوده ولی مجدداً به قدرت خداوند به سلیمان برمی‌گردد.
تفسیر بیت پنجم: به عاشقی مشغول هستم و امیدوارم که این هنر و حرفه شرافتمندانه مانند فضایل دیگر، محرومی و نومیدی ببار نیاورد.
تفسیر بیت ششم: محبوب دیشب می‌گفت که فردا تو را به مراد دلت خواهم رسانید. خدایا وسیله‌ای فراهم ساز که پشمیان نشده، به وعده خود وفا کند.
تفسیر بیت هفتم: از خداوند اخلاق نیکو و خوی و رفتار پسندیده برای تو درخواست کنم تا بار دیگر خاطر ما از تو نرنجد.
تفسیر بیت هشتم: ای حافظ، تا زمانی که ذره ناچیز، بلندنظر نباشد خواستار رسیدن به چشمه درخشان خورشید نمی‌شود.
