تفسیر و معنی غزل شماره 451 حافظ – خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
خوش کرد یاوری فلکت روز داوری
تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری
آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست
گو بر تو باد تا غم افتادگان خوری
در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند
اقرار بندگی کن و اظهار چاکری
ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی
تا یک دم از دلم غم دنیا به دربری
در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست
آن به کز این گریوه سبکبار بگذری
سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج
درویش و امن خاطر و کنج قلندری
یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است
ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری
نیل مراد بر حسب فکر و همت است
از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری
حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی
کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری
تفسیر و معنی غزل شماره 451 حافظ
در آن لحظه که از پای افتاده بودی و از همه جا ناامید بودی، خداوند دست تو را گرفت و یاریت فرمود. اکنون وقت آن رسیده که به شکرانه ی این لطف الهی تو نیز دست افتادگان را بگیری و به آنها کمک کنی. از زیاده خواهی بپرهیز چرا که مال زیاد رنج بسیار نیز به دنبال خواهد داشت و بدان که قناعت بزرگترین گنج است.
نتیجه تفال شما به دیوان حافظ
- حضرت حافظ در بیت های سوم و چهارم می فرماید: کسی که از پای افتاده باشد، خداوند دستگیر او می شود. پس بر اوست که دست دیگران و فقرا را بگیرد و کمک کند.
- ای ساقی، مژده خوشدلی برسان و برای گرفتن مژدگانی از در وارد شو تا یک لحظه اندوه را از دل من ببری. حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
- در زندگی چیزی کم ندارید یا لااقل از هر حیث از دیگران چیزی کمتر ندارید. خداوند نعمات زیادی به خانواده شما داده است تا ببیند آیا املا یا استدراج یا ابتلا کدامیک را مد نظر خواهید داشت و چگونه با دیگران رفتار خواهید کرد.
- در طالع شما شادمانی، خرسندی و بهروزی فراوان دیده می شود به شرط آنکه به خدا توکل کنی و نیازمندان را فراموش نکنی.
- اگر می خواهی روز به روز در کارهایت پیشرفت کنی، اساس کارت ایمان و بندگی خداوند باشد. با خلوص نیت در راه رضای خداوند کوشا باش و از غرور و خودخواهی جدا بپرهیز تا محبوب خلق خدا باشی.
- این نیت حتماً برآورده می شود اما نیاز به حوصله دارد. تردید شما ناشی از وسواس و عجله است. پس قدری شکیبا باشید.
- ویژگی های شما عبارت اند از: پیشقدم در عشق، احساسی، لطیف، مقاوم، مغرور، وسواسی، کمی لجباز و آتشین مزاج.
برای گرفتن دوباره فال حافظ کلیک کنید
توضیحات غزل شماره 451 حافظ
تفسیر بیت یکم: سپهر گردون در روز جنگ، خوب تو را یاری کرد. باید دید تا چگونه شکر آن را به جای آورده و چه هدیه و صدقه‌ای ارزانی خواهی داشت.
تفسیر بیت دوم: کسی که از پای درآمد، خداوند به یاری‌اش می‌آید و دستش را می‌گیرد، بگو: بر تو واجب است که غمخوار افتادگان باشی.
تفسیر بیت سوم: در محله و دیار عشق و محبت برای جاه و جلال سلطنت ارزشی قائل نیستند، آنجا به خدمتگزاری و غلامی اعتراف کن یعنی در خدمت درویشان عارف باش.
تفسیر بیت چهارم: ای ساقی، برای خبر خوش و به عنوان صله رسیدن عیش و سرور به خانه من بیا تا لحظه‌ای اندوه این دنیا را از دلم بزدایی.
تفسیر بیت پنجم: در مسیر جاده‌ای که به بزرگی و جاه و مقام می‌رسد، خطر‌های بسیاری کمین کرده است؛ چه بهتر که از این گردنه‌های دشوار با بار سبک عبور کنی.
تفسیر بیت ششم: سلطنت با اندیشه لشکر و خیال دسترسی به ثروت و تاج شاهی ملازمت دارد؛ مقام درویشی با خاطر آسوده و گوشه وارستگی وابسته است.
تفسیر بیت هفتم: با کسب اجازه یک سخن صریح عارفانه می‌گویم: ای نور چشم عزیز، آشتی از جنگ و خصومت بهتر است.
تفسیر بیت هشتم: رسیدن به مقصود، بستگی به اندیشه و همت هر کسی دارد، بر پادشاه است که نیت خیر در سر بپرواند، در آن صورت تأیید و مدد الهی او را کمک خواهد کرد.
تفسیر بیت نهم: ای حافظ، گرد و غبار درویشی را از چهره خود پاک مکن، زیرا این غبار اکسیری است که تأثیرش از عامل کیمیاگری بهتر است.
